Zoek
Zoektip
Zoektip:
tik vb. Mt. 1,21-12
tik een specifieke zoekterm in (vb. engel)
Lc.14,25-33 (14/12/2024)
25 [Jezus trok verder naar Jeruzalem en]
velen trokken met hem mee.
Hij keerde zich naar hen toe en zei:
26 “Wie dichter bij mij wil komen,
maar zich niet losmaakt
van zijn vader en moeder,
van zijn vrouw en kinderen,
van zijn broers en zussen,
meer nog: van zichzelf,
kan onmogelijk mijn leerling zijn.
27 En wie zijn [op deze weg onvermijdelijke] kruis niet draagt
en mij volgt op mijn weg,
kan onmogelijk mijn leerling zijn.
28 Want wie van jullie die een toren wil bouwen,
zal niet eerst er bij gaan zitten
om de kosten te berekenen
en te weten of hij hem wel zal kunnen afwerken?
29 Anders legt hij misschien het fundament,
maar is niet in staat het werk te voltooien,
en begint al wie dit ziet hem te bespotten:
30 “Die mens begon te bouwen,
maar was niet in staat het te voltooien!”
31 Of welke koning die ten strijde trekt tegen een andere koning,
zal niet eerst er bij gaan zitten
om te beraadslagen
of hij met tienduizend man in staat is
op te trekken tegen de twintigduizend die op hem af komen?
32 Anders zal hij, wanneer ze nog ver zijn,
een gezant uitsturen
en vragen naar de voorwaarden tot vrede.
33 Zo kan elk van jullie
die niet loskomt van alles wat hem toebehoort,
mijn leerling niet zijn.”
Vandaag vieren we de gedachtenis van Joannes van het Kruis (1542-1591). Hij is een van de belangrijkste mystici van de Katholieke Kerk. Uit zijn geschriften weten we dat hij zich radicaal liet leven door de liefde van Jezus. Het lijden en de dood tot op het kruis waren voor hem het ultieme teken van die Liefde. Hij zag dat Jezus het lijden voor lief nam, omdat hij niet kon stoppen met mensen lief te hebben, en dat hij zich zó ‘leeg’ maakte, om ‘vol te zijn van Gods liefde’. Dit was voor Joannes de bron van zijn inspiratie.
En wij? Durven ook wij ervoor te kiezen ons radicaal te laten leven door de liefde van Jezus, om radicaal te breken met alles wat we kennen – met familie en bezittingen – en Jezus achterna te gaan?
Welk weldenkend mens zou daarvoor kiezen? Iedereen die even de tijd neemt om alles te overdenken, zal tot de conclusie komen: hier word je niet rijk van, hier zal je geen huis mee bouwen, dus begin er niet aan. Veel te riskant!
Of misschien toch niet? Want zo’n radicale levenskeuze is de weg naar het volle leven, een beloftevolle weg, omdat ze een bestemming heeft.
Lc.2,15-20 (25/12/2024)
15 Toen de boodschappers weer van hen weg waren naar de hemel,
zeiden de mensen – de herders – tegen elkaar:
“Laten we doortrekken tot Betlehem,
laten we gaan kijken naar het woord dat [de schepping die] daar gebeurde,
zoals de Heer ons heeft bekend gemaakt.”
16 Zo haastten zij zich
en vonden Maria en Jozef
en het pasgeboren kindje,
liggend in een voedertrog.
17 Toen ze dit zagen,
maakten zij alom bekend
het woord [het scheppingsgebeuren] dat hun over dit kindje was gezegd.
18 Al wie het hoorde,
verwonderde zich
over wat de herders tegen hen zeiden.
19 Maria bewaarde al deze woorden [heel dit scheppingsgebeuren]
en bracht ze samen en overwoog ze in haar hart. [symballein]
20 De herders keerden terug,
God verheerlijkend en prijzend
voor alles wat ze gehoord en gezien hadden,
precies zoals het hun was gezegd.
G-d probeert op allerlei manieren zijn boodschap aan mensen duidelijk te maken.
Hij gebruikt boodschappers (engelen) die zijn Woord verkondigen in het vertrouwen dat er hier of daar één is die het hoort.
Ieder reageert op eigen manier. Elke mens is vrij om met dat Woord al dan niet iets te doen.
Je kunt net als de herders vol enthousiasme op weg gaan en heel openhartig beginnen te spreken over wat jou is overkomen.
Je kunt net als allen die het hoorden heel verbaasd zijn en er verder niets mee doen.
Je kunt het ook zoals Maria, in je hart bewaren en er over nadenken.
Hoe komt G-ds Woord bij jou binnen? Mag het je vervullen zodat je er niet meer over kunt zwijgen? Ben je verbaasd over wat je overkwam, maar verdwijnt het net zo snel weer in het feestgedruis? Of mag het iets worden dat in je groeit, een Woord waarover nagedacht wordt, dat je be-waart (waar maakt) en doorgeeft met heel je leven?
Maria koos voor de laatste optie en zo kon G-d geboren worden.
Zalig Kerstfeest!
Lc.2,41-52 (29/12/2024)
41 Zijn ouders gingen elk jaar naar Jeruzalem op het Pesach-feest.
42 Toen hij twaalf jaar werd,
gingen zij weer op naar Jeruzalem,
volgens hun gewoonte bij het feest.
43 Toen die dagen voleindigd waren, keerden zij terug,
maar de jongen Jezus bleef achter in Jeruzalem,
zonder dat zijn ouders dit wisten.
44 In de mening dat hij bij de reisgenoten was,
gingen ze een dag ver
en zochten hem toen bij de verwanten en bekenden.
45 Toen ze hem niet vonden,
keerden ze terug naar Jeruzalem
om hem te zoeken.
46 Zo gebeurde het dat ze hem na drie dagen vonden
in de tempel, zittend te midden van de leraren.
Hij luisterde naar hen en stelde vragen.
47 Al wie hem hoorde was verrukt
over zijn begrip en zijn antwoorden.
48 Toen ze [zijn ouders] hem zagen, stonden ze versteld.
Zijn moeder zei hem:
“Kind, wat heb je ons aangedaan!?
Kijk, je vader en ik hebben je in angstpijn gezocht!”
49 Maar hij zei hen:
“Wat hebben jullie mij gezocht …
Wisten jullie niet
dat het nodig is [dat het ‘moet’, noodzakelijk is]
dat ik in de dingen van mijn Vader ben?”
50 Maar zij begrepen zijn woorden tegen hen niet.
51 Toen daalde hij met hen af en kwam terug in Nazaret
en hij was hen gehoorzaam.
Zijn moeder bewaarde al deze woorden in haar hart.
52 En Jezus groeide,
in gestalte en wijsheid
en in genade bij God en de mensen.
Maria en Jozef ervaren wat elke ouder meemaakt wanneer hun kind volwassen wordt. Jezus gaat zijn eigen weg, zonder zich al teveel zorgen te maken over zijn ouders die hem drie dagen lang angstig zoeken, terwijl hij rustig bij de leraren zit. Hij ontdekt gaandeweg zijn diepere persoonlijkheid.
En Maria en Jozef? Ze zijn kennelijk niet van het ongeruste soort. Hebben ze hun kind teveel vrijheid gegeven? Het vinden van de juiste balans tussen te veel of te weinig vrijheid blijft altijd een moeilijke evaluatie. Het belangrijkste is echter om vertrouwen te schenken. Waarschijnlijk begrijpen ze hun zoon niet helemaal, toch aanvaarden ze hem zoals hij is. Zo krijgt Jezus de ruimte om zichzelf te zijn, onvoorwaardelijk.
Dit Evangelie – gelezen op het feest van de Heilige Familie – toont ons een facet van de Menswording van G-d. Het woord zegt het zelf: G-d ‘is’, de mens ‘wordt’. Jezus heeft ten volle dit wordingsproces van kind tot volwassenen doorgemaakt. Het kon op een harmonieuze manier, dank zij het vertrouwen en de genegenheid van zijn ouders, ook al konden ze niet altijd alles begrijpen.
Lc.2,36-40 (30/12/2024)
36 Er was ook een profetes: Hanna,
dochter van Fanuël, van de stam van Aser.
Ze was hoogbejaard:
na haar meisjesjaren had ze zeven jaar met haar man geleefd.
37 Nu was ze een weduwe van ongeveer vierentachtig jaar.
Nooit ging ze weg van de tempel
en ze diende de Heer nacht en dag
met vasten en gebed.
38 Juist op dat moment kwam zij er bij staan.
Antwoordend, loofde zij God
en sprak over hem
tot al wie uitzag naar de verlossing van Jeruzalem.
39 Toen ze alles volgens de wet van de Heer hadden volbracht,
keerden ze terug naar Galilea,
naar hun stad, Nazaret.
40 Het kindje groeide op en werd gesterkt,
het werd vervuld van wijsheid
en de genade van God was met hem.
Onze samenleving heeft niet veel op met ouderdom en probeert de gevolgen ervan met allerlei trucjes te verbergen. Het Evangelie openbaart ons echter de wijsheid en de kracht die voortkomt uit de ontmoeting met deze oude vrouw.
Anna’s lange wachten en trouw creëerden in haar een grote wijsheid, uitgedrukt in haar vermogen om degene die komt te verwelkomen als Goed Nieuws. Hoewel haar zicht en gehoor in de loop der jaren zijn afgenomen, is haar geestelijke scherpte juist verfijnder geworden. Wakend gedurende de dagen en nachten van haar bestaan, mist Anna de afspraak met G-d niet, die komt in het kwetsbare lichaam van een kindje. Ze herkent G-d waar niemand haar verwacht en ze spreekt erover!
De kwetsbare G-d, een G-d die afhankelijk is van de zorg van een vader en een moeder, laat zich verwelkomen en stemt er in stilte mee in dat mensen over hem praten. Deze G-d, zo klein, die anderen nodig heeft, kan alleen maar zó groeien in wijsheid en inzicht!
Laten we onze ogen openen, wakker zijn en onze G-d herkennen, daar waar hij zich onverwacht aan ons wil laten zien.
Lc.2,16-21 (1/ 01/2025)
16 Zo haastten zij [de herders] zich
en vonden Maria en Jozef
en het pasgeboren kindje,
liggend in een voedertrog.
17 Toen ze dit zagen,
maakten zij alom bekend
het woord [het scheppingsgebeuren] dat hun over dit kindje was gezegd.
18 Al wie het hoorde,
verwonderde zich
over wat de herders tegen hen zeiden.
19 Maria bewaarde al deze woorden [heel dit scheppingsgebeuren]
en bracht ze samen en overwoog ze in haar hart. [symballein]
20 De herders keerden terug,
God verheerlijkend en prijzend
voor alles wat ze gehoord en gezien hadden,
precies zoals het hun was gezegd.
21 Toen de acht dagen tot de besnijdenis vervuld waren,
kreeg het kindje de naam Jezus [God redt],
zoals hij genoemd werd door de boodschapper
voordat hij in de moederschoot ontvangen werd.
Het is een stevige en mooie traditie om Nieuwjaarsdag – octaaffeest van Kerstdag – toe te wijden aan Maria, die hiervoor haar oeroude titel van ‘moeder Gods’ draagt (Theotokos, zeggen onze orthodoxe buren).
Over Maria moeten we niet te groot denken: Zij was een heel gewone jonge vrouw uit een heel gewoon dorpje, en eigenlijk heeft zij in haar leven niet zoveel gepresteerd – dan alleen maar ‘ja’ gezegd op een goddelijk gebeuren, en dat haar hele leven lang volgehouden.
Omwille van dat laatste moeten we over Maria ook niet te klein denken: Het is niet niks om je toe te vertrouwen aan een belofte waarvan je eigenlijk niet weet wat dat in de toekomst allemaal zal inhouden! Ze deed het alleen omdat ze erop vertrouwde dat G-ds Woord scheppend is, en dus ook háár Léven zou geven!
Laten wij dus, samen met Maria, het hele jaar lang aandachtig en heel-hartig luisteren naar G-ds Woord, dat scheppend in ons zijn werk zal doen, als wij er ons durven aan toevertrouwen. Zó zal G-d ook vandaag in en door ons zijn reddend werk doen!
Lc.4,14-22a (9/01/2025)
14 In de kracht [dynamiek] van de geest
keerde Jezus terug [van zijn verblijf in de woestijn] naar Galilea.
Dat nieuws verspreidde zich door de hele streek.
15 Hij gaf onderricht in hun huizen van samenkomst [synagoge]
en hij werd door allen geroemd.
16 Ook kwam hij in Nazaret, waar hij was opgegroeid.
Zoals hij gewoon was,
ging hij op de dag van de sabbat binnen in het huis van samenkomst.
Hij stond op om voor te lezen
17 en men gaf hem een boekrol van de profeet Jesaja.
Hij opende de boekrol en vond de plaats waar geschreven staat:
18 De geest van de Heer is over mij gekomen – hij heeft mij gezalfd,
om de bevrijdende boodschap te verkondigen
aan wie zich arm weten.
Hij heeft mij gezonden
om wie gebroken is te genezen,
om wie gevangen zit vrijlating te melden,
om wie blind is het zicht terug te geven,
om wie verdrukt wordt te bevrijden;
19 om af te kondigen
een genadejaar van de Heer. [Jes.61,1-2]
20 Hij rolde het boek dicht,
gaf het terug aan de dienaar
en ging zitten.
De ogen van allen in het huis van samenkomst
waren aandachtig op hem gericht.
21 Hij begon nu tegen hen te spreken:
“Vandaag
is voor jullie oren
dit Schriftwoord in vervulling gegaan!”
22 Allen vielen hem bij en verwonderden zich
over de woorden van genade die uit zijn mond kwamen.
In de kracht van de Geest – niet op eigen kracht dus; een kracht die hij nota bene vond in de woestijn! – gaat Jezus het leven tegemoet. Op zich wordt hij geen ander mens, maar ín hem is iets – Iemand – aan het werk.
De woorden die hij spreekt zijn op zich niet nieuw, maar de manier waarop ze gesproken worden, de kracht, de overtuiging waarmee hij ze kan laten klinken, doet iets heel nieuws vermoeden. En dat is het wat de toehoorders verwonderd doet staan.
Wat een genade is het als iemand zich zo open te stelt voor de dynamiek van de Geest! Zijn/haar woorden en daden worden vandaag levende werkelijkheid van G-ds Aanwezigheid.
De Geest is ook over ons gekomen, ook wij zijn gezalfd (in ons Doopsel en Vormsel!). Het is dus nu onze beurt om de bevrijdende boodschap te verkondigen. Hij heeft dus ook mij gezonden om …
Het nieuwe jaar is nog maar pas begonnen. Als elk van ons nu eens zou gaan leven in die geestrijke dynamiek, zou het dan geen genadejaar worden?!