Verbonden Leven

Lc.5,12-16 (10/01/2025)

¹²    Dit gebeurde toen hij in één van de steden [van Galilea] was:
       Kijk! Er was daar een man vol melaatsheid.
       Toen hij Jezus zag,
       viel hij voor hem neer en smeekte:
       “Als jij het wil,
       ben je in de kracht mij te reinigen!”
¹³    Jezus strekte zijn hand uit en raakte hem aan:
       “Ik wil: word gereinigd!”,
       en onmiddellijk verdween zijn melaatsheid.
¹⁴    Hij gebood hem
       het nog aan niemand te zeggen,
       maar zich te laten zien aan de priester
       en het reinigingsoffer te brengen [in de tempel in Jeruzalem!],
       zoals Mozes het geboden had [Lev.13-14],
       als getuigenis voor hen.
¹⁵    Maar eens te meer ging het gerucht over hem rond
       en velen kwamen samen om hem te horen
       en om door hem te worden geheeld
       van hun ziekten.
¹⁶    Hij echter trok zich telkens terug op eenzame plaatsen
       om te bidden.

Noch voor de melaatse noch voor Jezus blijkt het te gaan over wat ze zelf willen.
De melaatse man verwoordt het letterlijk: “Als jij het wil.” Hij legt zijn leven, zijn toekomst, volledig in Jezus’ handen. Wat hij zelf wil zou duidelijk zijn, maar hij durft te vragen of dat ook G-ds wil is? Hij vertrouwt zijn toekomst aan G-d toe.
En Jezus? Op het eerste zicht lijkt het of hij wel ‘zijn wil’ doet, wanneer hij zegt: ”Ik wil …” Maar als je doorleest tot het einde merk je dat het niet zijn persoonlijke wil is, maar de wil die hij op het spoor komt door zich terug te trekken in eenzaamheid en zich toe te wenden naar G-d. Daar, op die eenzame plaats, laat hij zijn wil richten. Zo is het niet langer zijn eigen wil maar wel de wil van G-d die door hem klinkt.
Is dit nu ‘evangelie’, is dit nu ‘bevrijdende boodschap’, G-ds wil laten voorgaan op de mijne? Bidden wij niet elke dag in het Onzevader “Uw wil geschiede” …?