Zoek
Zoektip
Zoektip:
Tik Joh. 1,25
of tik je specifieke zoekterm in (vb. engel)
Mc.12,35-37 (9/06/2023)
35 Jezus onderwees in de tempel.
Hij vroeg:
“Hoe kunnen de schriftgeleerden zeggen
dat de Gezalfde [Christos/Messiah]
een zoon van [koning] David is?
36 Zelf heeft David immers door de heilige Geest gezegd:
De Heer [God] zei tot mijn heer [de Gezalfde]:
“Zit aan mijn rechterhand,
Ik maak je weerstrevers tot je voetbank.”
[Ps.110,1]
37 Als David zelf hem dus ‘heer’ noemt,
hoe kan hij dan zijn zoon zijn?”
De talrijke aanwezigen luisterden graag naar hem.
Mijn excuses, maar deze evangeliepassage kan ik niet uitleggen, omdat ik ze zelf eigenlijk niet goed begrijp. ☹ Jezus speelt hier nogal met woorden, en ik denk dat je een beetje ‘joodser’ moet zijn om het fijne daarvan te zien.
Dat er uitgerekend na déze uitspraak gezegd wordt dat mensen graag naar hem luisterden, kan volgens mij er alleen om gaan dat in de discussies met de schriftgeleerden Jezus altijd het meesterschap blijkt te hebben, en dat hij dat niet doet met ingewikkelde redeneringen of een beroep op zijn gezag – zoals de schriftgeleerden dat vaak wel deden – maar door eenvoudige verwijzingen naar de Schrift, en de ‘energie’ (= de geest!) waarin hij dat doet.
Wie mij déze woorden van Jezus wél kan uitleggen, mag dat – graag – alsnog doen, maar voor de rest zou ik zeggen: blijven luisteren! Verhéug je erin luisteraar van zijn Woord te zijn!
Mc.12,28b-34 (25/03/2022)
Er kwam een schriftgeleerde bij hem die vroeg: “Wat is de eerste wijzing [het voornaamste gebod] van alle wijzingen [geboden]?”
Jezus antwoordde hem: “De eerste van alle wijzingen is: Luister, Israël, de Heer is onze God, de Heer is één. Je zult de Heer je God daad-werkelijk liefhebben, uit geheel je hart, uit geheel je geest, uit geheel je verstand en uit geheel je kracht. [Deut.6,4-5] Dit is de eerste wijzing.
De tweede, gelijke, is: Je zult wie jou nabij komt daad-werkelijk liefhebben als jezelf. [Lev.19,18] Een andere wijzing, groter dan deze, is er niet.”
De schriftgeleerde zei hem nu: “Goed, meester, het is waar wat je zegt: God is één en er is geen ander behalve hem, en hem daad-werkelijk liefhebben uit geheel je hart, uit geheel je geest, uit geheel je verstand en uit geheel je kracht, en wie je nabij komt daad-werkelijk liefhebben als jezelf, dat is méér dan alle brandoffers en andere gaven.”
Jezus zag dat hij wijs had geantwoord en zei hem: “Je bent niet ver van het koningschap van God.” En niemand durfde hem nog een vraag stellen.
Als je er verschillende commentaren zou op nalezen en naar een aantal preken over dit stukje Evangelie zou luisteren, dan kun je ervan op aan dat de meeste uiteindelijk toch de grootste klemtoon leggen op de tweede wijzing, ‘want die is toch gelijk aan de eerste’.
Zolang het over mensen gaat, volgen we nog wel wat. Maar als we eerlijk lezen, staat hier dat onze liefde voor Gód eerst zou moeten zijn – de rest zal daar wel uit volgen.
Hoe vaak sta ik er bij stil dat mijn dagelijkse handelingen, en dus ook mijn inzet voor mijn medemensen, éigenlijk ‘bewegwijzerd’ zijn door mijn liefde voor G-d? En wat als die liefde voor G-d maar magertjes is? …
Aangezien mensen even mens zijn als ik even mens ben, loopt onze solidariteit en nabijheid het risico oppervlakkig, beperkt, ‘mager’ of tijdelijk te zijn, als wij die niet voeden met G-ds liefde, voor mij en voor die ander.
Ja, ik wil het even extra beklemtonen, omdat het te vaak verzwegen wordt: De éérste wegwijzer voor een Christen is Gód liefhebben!
Mc.11,27-33 (3/06/2023)
27 Ze kwamen weer in Jeruzalem.
Toen ze op het tempelplein wandelden,
kwamen hogepriesters, schriftgeleerden en oudsten naar hem
28 en vroegen:
“Met welke volmacht doe jij deze dingen
[de zuivering van het tempelplein],
en wie heeft je die volmacht gegeven om dat te doen?”
29 Jezus antwoordde hen:
“Ik zal jullie ook één iets vragen,
en als je mij antwoord geeft,
zal ik jullie zeggen met welke volmacht ik dit doe.
30 Het doopsel door Johannes,
was dat van de hemel uit, of van mensen uit?
Geef mij antwoord.”
31 Ze overlegden onder elkaar:
“Als we zeggen: van de hemel uit,
dan zal hij zeggen:
waarom heb je dan geen geloof gehecht aan hem?
32 Maar als we zeggen: van de mensen uit, …”
Ze waren bang voor het volk,
want allen hielden hem werkelijk voor een profeet.
33 Ze gaven Jezus ten antwoord:
“Wij weten het niet.”
En daarop zei Jezus tegen hen:
“Dan zeg ik jullie ook niet met welke volmacht ik dit doe.”
Een open gesprek over wie je bent en over wat je in het leven drijft, vraagt een zekere wederzijdsheid. Je zal dit dan ook niet met de eerste de beste voorbijganger doen. Het vraagt de bereidheid om je kwetsbaar op te stellen, om open en in alle eerlijkheid met elkaar te willen/kunnen spreken. Als een van de gesprekspartners daartoe niet bereid is, dan houdt het gesprek op.
Jezus ís bereid om de anderen te vertellen wie hij écht is, maar niet zomaar, niet in een vrijblijvende losse babbel, niet als die anderen niet bereid zijn om naar het antwoord te luisteren of zelf niet willen uitspreken wat zij écht denken. Vandaar zijn wedervraag over het doopsel door Johannes. Als het stil blijft aan de andere kant, kan ook hij niet antwoorden, ook al zou hij het willen.
Wil ík dat open gesprek met G-d aangaan? Met andere woorden zal ik me kwetsbaar durven opstellen en kenbaar maken wie ik écht ben zodat de a/Ander mij kan raken?
Mc.12,28b-34 (28/03/2025)
28 Er kwam een schriftgeleerde bij hem die vroeg:
“Wat is de eerste wijzing [het voornaamste gebod] van alle wijzingen [geboden]?”
29 Jezus antwoordde hem:
“De eerste van alle wijzingen is:
Luister, Israël,
de Heer is onze God, de Heer is één.
30 Je zult de Heer je God daad-werkelijk liefhebben,
uit geheel je hart, uit geheel je geest,
uit geheel je verstand en uit geheel je kracht. [Deut.6,4-5]
Dit is de eerste wijzing.
31 De tweede, gelijke, is:
Je zult wie jou nabij komt
daad-werkelijk liefhebben als jezelf. [Lev.19,18]
Een andere wijzing, groter dan deze, is er niet.”
32 De schriftgeleerde zei hem nu:
“Goed, meester, het is waar wat je zegt:
God is één en er is geen ander behalve hem,
33 en hem daad-werkelijk liefhebben
uit geheel je hart, uit geheel je geest,
uit geheel je verstand en uit geheel je kracht,
en wie je nabij komt daad-werkelijk liefhebben als jezelf,
dat is méér dan alle brandoffers en andere gaven.”
34 Jezus zag dat hij wijs had geantwoord en zei hem:
“Je bent niet ver van het koningschap van God.”
En niemand durfde hem nog een vraag stellen.
Wanneer een Jood zijn gebedssjaal omdoet, kijkt hij naar de franjes ervan om zich de 613 geboden te herinneren die G-d hem gaf. Het was dus niet vreemd dat men deze vraag over het belangrijkste gebod aan Jezus voorlegde. Ook wijzelf stellen hem vandaag die vraag.
En zijn antwoordt luidt: Luisteren en liefhebben! Dat is de kern van de zaak. Luisteren naar G-d, je afstemmen op zijn stem en met alle liefde die je in je hebt naar de ander toegaan.
Deze dynamiek tussen G-d en je mede-mens verloopt via de relatie met jezelf! Zie jezelf graag en weet dat er een G-d is die jou graag ziet. Je bent omarmd en gedragen door de Liefde. Of om het met de woorden van een Psalm te zeggen: “Dat ik Jouw beminnen mag beminnen.” (Ps.27,4)
Als wij zó gaan leven, dan is de kans groot dat ons samen-leven hier en nu begint te gelijken op het ‘koninkrijk van G-d’. De sleutel daarvoor is de Liefde en die begint met … luisteren!
Mc. 6,17-29 (29/08/2020) Marteldood Joh. de Doper
In die tijd had Herodes Johannes laten grijpen en in de gevangenis in boeien geslagen omwille van Herodias,
de vrouw van zijn broer Filippus, want hij had haar tot zijn vrouw genomen.
Johannes had immers tot Herodes gezegd: 'Het is je niet geoorloofd de vrouw van je broer te hebben.'
Herodias was daarom op hem gebeten en wilde hem doden, maar zij kreeg geen kans,
want Herodes had ontzag voor Johannes. Hij wist dat hij een rechtschapen en heilig man was,
en nam hem in bescherming. Telkens wanneer hij hem gehoord had,
verkeerde hij in tweestrijd; maar toch luisterde hij graag naar hem.
Er kwam echter een gunstige dag, toen Herodes bij zijn verjaardag een maaltijd aanrichtte
voor zijn hoogwaardigheidsbekleders, zijn hoofdofficieren en de vooraanstaanden van Galilea.
De dochter van Herodias trad op met een dans en zij beviel aan Herodes en zijn tafelgenoten.
De koning zei tot het meisje: 'Vraag me wat je wilt en ik zal het je geven.'
En hij bevestigde haar met een eed: 'Wat je me ook vraagt, ik zal het je geven, al is het de helft van mijn koninkrijk.'
Zij ging naar buiten en vroeg aan haar moeder: 'Wat zou ik vragen?'
Deze antwoordde: 'Het hoofd van Johannes de Doper.'
Zij haastte zich naar de koning en zei hem haar verlangen:
'Ik wil dat je mij op staande voet op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft.'
Dit deed de koning leed, maar om zijn eed gestand te doen en ook wegens zijn tafelgenoten wilde hij haar niet afwijzen.
Terstond stuurde de koning dus een lijfwacht en gelastte hem
het hoofd van Johannes te brengen. De man ging en onthoofdde hem in de gevangenis.
Hij bracht het hoofd op een schotel en gaf het aan het meisje; het meisje gaf het weer aan haar moeder.
Toen zijn leerlingen er van gehoord hadden, kwamen ze zijn lijk halen en legden het in een graf.
Vandaag een verjaardagsfeest, maar wel één met een wrange smaak.
Wie wil er nu in ’s hemels naam iemands hoofd als geschenk? En wat bezielt de mens die ingaat op die vraag?
Wat bezielt mij? Wat voor ‘liefde’ mag mij leiden (in het dagelijkse leven en op feestjes)?
Is het de Eros (willekeurige materiële liefde, gericht op die mooie, alles verblindende buitenkant),
de Philos (vriendschap, respect, verbindend) of de Agapè (onvoorwaardelijke liefde, goddelijke Liefde)?
Het is duidelijk waardoor Herodes zich op dit feest heeft laten leiden. Wat is mijn bezieling, mijn leidmotief?
Het zou een hemel op aarde zijn als ik het lef (lev=hart) zou hebben om telkens weer te luisteren naar de stem van de meest kwetsbare.
In hun leven komt G-d immers aan het woord. Als ik door hen (en dus door G-d) mijn blik zou laten richten,
dan zou zijn Stem niet langer monddood gemaakt (onthoofd) worden en krijgt ze de kans om tot leven te worden geleefd?
Mc.1,7-11 (10/1/2021)
Johannes kondigde aan: “Er komt iemand aan die sterker is dan ik,
iemand zo groot, dat ik niet eens geschikt ben mij te bukken en zijn sandalen los te maken.
Ik heb jullie wel ondergedompeld in water, maar hij zal jullie onderdompelen in heilige Geest.”
En toen gebeurde het dat ook Jezus van Nazareth in Galilea naar hem toekwam
en zich door Johannes liet onderdompelen in de rivier de Jordaan.
En onmiddellijk wanneer hij uit het water opstond, overdonderde het hem dat de Geest als een duif
in hem neerdaalde en een stem klonk: “Jij bent mijn geliefde zoon, in wie ik instemming heb gevonden.”
Je moet waarschijnlijk klein/zwak genoeg zijn om te kunnen zien en aanwijzen: na mij komt iemand die groter/sterker is dan ik …
Je moet waarschijnlijk eerst zelf ondergedompeld zijn in de Geest, eer je anderen kunt onderdompelen in heilige Geest …
Staan we er ooit bij stil dat wij deze onderdompelingen al ontvangen hébben, namelijk bij ons doopsel?
Doopsel spreekt van die kleinheid: het overspoelende water staat voor alles wat mij (makkelijk) kan vernietigen.
Dat is mijn mensenbestaan! Maar ín het doopsel ontvang ik grootheid (om door te geven):
ik mag opstaan uit die vernietiging. Dood heeft nooit het laatste woord!
Doopsel spreekt van het ontvangen van de Geest: je wordt gezalfd – christos-messias!
Zo overdonderd door de inwoning van Gods Geest in ons, kunnen wij tot vindplaats worden van God voor anderen!
Gedoopt worden is geen lichte zaak. Jezus vond zich niet ‘te groot’ om ook dat doopsel te ondergaan.
De gevolgen zijn niet te overzien … het begin van zijn ‘openbaar leven’!