Verbonden Leven

Mc.16,9-15 (10/4/2021)

Toen Jezus in de vroegte van de eerste dag was opgestaan, verscheen hij het eerst aan Maria van Magdala, van wie hij zeven demonen had weggedreven. Ze ging het berichten aan wie met hem was en die nu treurden en weeklaagden.
Toen zij hoorden dat hij leefde en door haar was gezien, vertrouwden zij het niet.
Maar hierna verscheen hij, in een andere vorm, wandelend, aan twee van hen die onderweg waren buiten de stad. Ook zij gingen het berichten aan de anderen, maar ook hen vertrouwden zij niet.
Wat later toonde hij zich aan de elf, terwijl ze aan tafel waren. Hij maakte hen een verwijt over hun gebrek aan vertrouwen en de verhardheid van hun hart, omdat ze geen vertrouwen hadden geschonken aan wie hem hadden gezien als de opgestane.
Jezus zei tegen hen: “Ga de hele wereld in en verkondig de bevrijdende boodschap aan de gehele schepping!

Als alles lijkt tegen te gaan, als ontmoediging en angst het leven dreigen over te nemen dan is het ontzettend lastig (onmogelijk?) om te vertrouwen in de (positieve) verhalen van een medemens. Met deze realiteit confronteert Jezus zijn leerlingen (ons?). Kijk wat je vrienden doen: zij zien, geloven én vertrouwen. Vol enthousiasme komen ze jou vertellen hoe zij ‘leven’ mochten ervaren. Het enige dat ze wensen is dat dit alles ook aan jou mag gebeuren. En wat doe jij? Jij gelooft (vertrouwt) hen niet. Je blijft vasthangen aan wat niet meer is.
Nochtans is het zo leven-gevend om temidden van alle doodse dingen, verdriet en onmacht, te beseffen dat ook daar Liefde en Léven te ervaren zijn. Luister toch naar hun bevrijdende boodschap die ervan getuigt hoe goddelijk het is om te mogen ervaren dat Iemand je telkens weer tegemoet komt, naar je luistert en met je mee-leeft.
En het vreemde is dat het juist aan hen (zij die er niet in slagen om te vertrouwen) is dat Jezus vraagt om te verkondigen, om te getuigen van die bevrijdende boodschap. Hij vraagt hen om hem niet langer dood te zwijgen maar te spreken en te getuigen van zijn Liefde aan alles en iedereen.

Mc.16,15-18 (25/1/2021) (feest van de bekering van de apostel Paulus)

Jezus zei tegen hen [zijn leerlingen]:
“Ga de gehele wereld in en verkondig de bevrijdende boodschap aan de gehele schepping!
Wie in vertrouwen zal leven en gedoopt worden, die zal bevrijd worden;
maar wie niet in vertrouwen zal leven, zal veroordeeld worden.
En dit zijn de tekenen die de vertrouwenden zullen vergezellen:
Ze zullen in mijn naam demonen uitdrijven, ze zullen nieuwe talen spreken,
ze zullen slangen vastnemen en dodelijk vergif drinken zonder dat het hen schaadt,
ze zullen zwakken de handen opleggen en ze zullen het goed stellen.”

De liturgie gedenkt vandaag de bekering van de apostel Paulus en leest daarvoor toepasselijk de zending van de apostelen over de hele wereld.
Wie ook regelmatig hiernaar verwijst, is paus Franciscus: We moeten als kerk naar buiten treden, niet in ons eigen kringetje blijven draaien!
Dat kan een moeilijke boodschap lijken in corona-tijden waar we amper naar buiten mogen en al zeker niet teveel vreemden ontmoeten.
Maar misschien is deze beperktere tijd wel de uitgelezen kans om ermee te oefenen?! ‘Naar buiten reden’
gaat immers niet in de eerste plaats over een letterlijk naar buiten gaan, maar wel over uit de kring van mezelf en mijn eigen overtuigingen durven treden.
Ook mijn huisgenoot of buur is helemaal anders dan ikzelf en dus ‘de geknipte kans’ om te leren úit mezelf naar de ánder te gaan.
Bang hoeven we – eigenlijk – niet te zijn: Wie vertrouwt, wordt bevrijd en spreekt een nieuwe taal (die van de ánder).
Giftige uitlatingen zullen geen uitwerking meer op ons hebben en “we zullen het goed stellen”
(wat een belofte!, maar bemerk wel dat er níet staat: gemakkelijk).

Mc.16,15-20 (13/5/2021) 

Jezus zei tegen hen [zijn leerlingen]: “Ga de hele wereld in en verkondig de bevrijdende boodschap aan de gehele schepping! Wie in vertrouwen zal leven en gedoopt worden, die zal bevrijd worden; maar wie niet in vertrouwen zal leven, zal veroordeeld worden.
En dit zijn de tekenen die de vertrouwenden zullen vergezellen: Ze zullen in mijn naam demonen uitdrijven, ze zullen nieuwe talen spreken, ze zullen slangen vastnemen en dodelijk vergif drinken zonder dat het hen schaadt, ze zullen zwakken de handen opleggen en ze zullen het goed stellen.”
Nadat de Heer zo tegen hen gesproken had, werd hij opgenomen in de hemel [1Kon.2,11] en zit aan de rechterhand van God. [Ps.110,1]
Maar zij trekken er op uit en verkondigen overal. De Heer werkte met hen mee en bekrachtigde het woord door de tekens die het vergezelden.

Dat Jezus leek te verdwijnen, moet voor de leerlingen hard zijn geweest. Verdriet om het afscheid van een vriend; vertwijfeling over hoe het nu verder moest; angst wellicht ook, als je ziet hoe het met hém afliep; …
En toch heeft het iets heel krachtigs en positiefs! Ze worden gezonden (wellicht met veel aarzeling); ze worden ‘ondergedompeld’ (gedoopt) in het Léven; en er is een Gezel (hier genoemd als ‘tekenen’ en de heer zelf die meetrekt, straks zal blijken dat het om Jezus’ Geest gaat die ín de leerlingen werkzaam is).
Dat Jezus met óns meewerkt, kan een verrassende gedachte zijn (wij zouden het eerder omgekeerd zeggen), maar mag ons veel vertrouwen geven (en dat is mét de aarzelingen inbegrepen). Kijk eens aandachtig naar je eigen leven. Je kunt er die ‘tekenen’ nu al in herkennen!
Nog nooit bij iemand boze gedachten verdreven? Nog nooit de taal van de Liefde gesproken (in veel gevallen eerder in daden dan in woorden)? Nog nooit een risicovolle situatie durven aanpakken? Nog nooit het gif van kwaadsprekerij getrotseerd om iets goeds te doen? Nog nooit een tedere hand gelegd op een medemens? …
Zie je wel dat de heer met jou meewerkt!