Mt.9,18-26 (5/7/2021)
Hij was nog niet uitgesproken, of kijk: er kwam een overste [van de synagoge] naar hem, boog voor hem neer en zei: “Mijn dochter is zojuist gestorven, maar kom, leg haar je hand op en ze zal leven.” Jezus veerde op [werd klaarwakker] en volgde hem, samen met zijn leerlingen.
En kijk, er was een vrouw die al twaalf jaar aan bloedverlies leed die hem langs achteren naderde en de zoom van zijn mantel aanraakte. Want ze dacht: “Zelfs als ik alleen maar zijn mantel aanraak, zal ik bevrijd worden.” Maar Jezus draaide zich om en zag haar: “Wees gerust dochter, je vertrouwen heeft je bevrijd.” En vanaf dat uur was de vrouw bevrijd.
Nu kwam Jezus in het huis van de overste. Hij zag de fluitspelers en de vele getroebleerde mensen en zei hen: Ga weg [maak plaats], want het meisje is niet gestorven, maar slaapt.” Maar ze lachten hem uit. Toen de menigte dan buitengedreven was, ging hij binnen. Hij nam haar hand vast en het meisje stond op [werd wakker].
Het verhaal hierover ging rond in heel de streek.
Vorige zondag (27/6) hoorden we de langere Marcus-versie van dit gebeuren. Kun je dus ook even teruglezen (Mc.5,21-43). Matteüs haalt er enkele kernthema’s uit.
Mij valt op hoe het hier voortdurend over ‘bevrijding’ gaat. Uiteraard van het dochtertje en de vrouw (die Jezus óók ‘dochter’ noemt!) en de omstaanders (de ouders en de “vele getroebleerde mensen”), maar ook voor Jezus zelf!
In het hele Evangelie lezen we hoe horden mensen Jezus volgen. Tegelijk lezen we er ook hoe Jezus helemaal geen ‘massamens’ was. Al zeker niet in de betekenis van een meeloper, maar ook dat hij niet graag met die massa’s omging. Hij spreekt hen wel toe (“in gelijkenissen, omdat zij horende niet horen”), maar als hij in actie schiet (t.t.z.: eenvoudige, maar doeltreffende handelingen stelt) is dat steeds met een zeer beperkt aantal mensen, meestal zelfs ‘van aangezicht tot aangezicht’.
Hier is het twee keer een heel concrete mens in nood die hem bevrijdt uit het massagebeuren – “en hij veert op”.
Wie mag míj vandaag bevrijden?