Mt. 5,38-42 (15/06/2020)
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: 'Jullie hebben gehoord dat er gezegd is: Oog om oog, tand om tand.
Maar ik zeg jullie geen weerstand te bieden aan het onrecht, doch als iemand je op de rechterwang slaat
keer hem dan ook de andere toe. En als iemand je voor het gerecht wil dagen en jouw onderkleed afnemen,
laat hem dan ook het bovenkleed. En als iemand je vordert één mijl met hem te gaan gaat er twee met hem.
Geeft aan wie je vraagt en wend je niet af als iemand van je lenen wil.'
Een lastige boodschap die mij doet botsen op de grenzen van mijn mede-mens-zijn!
Geweldloosheid? Ja. Rechtvaardigheid? Zeker. Op weg gaan met mensen? Graag zelfs!
Maar Hij gaat telkens weer één stapje (stevige stap) verder. Verder dan wij mensen maar zouden kunnen bedenken, laat staan doen.
Wat hier gevraagd wordt, overstijgt de grens van menig mens. Hij doet het! Zijn liefde is grenzeloos. Hij maakt de Wet vol
en daagt ons uit om tot die ‘volle mensenmaat’ uit te groeien. Ook al zullen we maar ten dele kunnen realiseren wat er voorgesteld wordt,
wat houdt ons tegen om het te proberen?
Niet het slaafs ondergaan van geweld en onrecht maar wel actief ‘G-ds’ liefde over ons heen laten komen.
Om zo vanuit die grenzeloze goddelijke liefde te leven, opgetild te worden boven onze menselijke grenzen en dan misschien - soms even -
in staat zijn tot daden die verder gaan dan diegene die we menselijk gezien mogelijk achten.