Mt.23,23-26 (23/08/2022)
Wee jullie, schriftgeleerden en farizeeën, ondermaatse oordelaars,
omdat jullie wel tienden afdragen van [details als] munt, dille en komijn, maar de zwaarwichtiger dingen van de wet nalaat: onderscheiding, barmhartigheid en vertrouwen. Déze dingen moet je doen, en de andere niet nalaten.
Blinde wegwijzers, die de mug uitziften maar de kameel doorslikken.
Wee jullie, schriftgeleerden en farizeeën, ondermaatse oordelaars,
omdat jullie wel de buitenkant van drinkbeker en schotel reinigen, maar van binnen vol roofzucht en mateloosheid zijn.
Blinde farizeeër, reinig eerst de binnenkant van de beker zodat ook de buitenkant rein wordt.
De Jezus van het Matteüsevangelie gaat nog een tijdje door met de schriftgeleerden en farizeeën er ferm van langs te geven. Wie liever niet zo’n preek krijgt, weet wat hem/haar te doen staat: luister wel naar hun woorden, maar volg hun daden niet na! Hier geeft Jezus zelf aan wat belangrijker is dan het krampachtig uitvoeren van allerlei details: Onderscheiding, barmhartigheid en vertrouwen.
Over dat onderscheidingsvermogen hadden we het gisteren al.
Dat barmhartigheid deel uitmaakt van Jezus’ ‘wet’-beleving, is eigenlijk verrassend. Spontaan lijkt het er eerder zelfs haaks op te staan: ‘wet is wet’. Maar blijkbaar hoort deze milderende factor er voor Jezus essentieel bij. Dat is iets om over na te denken … én het te doen.
Vertrouwen is de basishouding waarop al de rest rust: uiteindelijk is het G-d die de wereld richt, niet ik! Met al mijn pogen en prakkiseren kan ik hooguit hier en daar wat details van die wereld veranderen. Maar voor de grote stroom van het leven, kan ik mij enkel overgeven in het vertrouwen dat G-d mijn leven draagt …