Mc.6,7-13 (11/7/2021)
Jezus riep nu de twaalf bij zich. Hij begon hen twee aan twee uit te zenden [aposteloo] en gaf hun volmacht over nog niet gereinigde geesten. Hij droeg hun op dat ze niets mee zouden nemen op weg dan alleen een stok; geen reiszak, geen brood, geen geld. Sandalen mochten ze wel dragen, geen extra kleren.
Hij zei tegen hen: “Waar je ook onderdak krijgt in een huis, verblijf daar tot je weer verder gaat. En overal waar ze jullie niet ontvangen en niet naar jullie luisteren: trek daar weg en schud het stof van je voeten als een getuigenis tegen hen.”
Ze gingen op weg en verkondigden [de bevrijdende boodschap] zodat ze zich zouden bekeren. Ze dreven veel demonen uit, zalfden veel zieken met olie en heelden hen.
Dit verhaal van leerlingen die erop uitgestuurd worden, heeft Marcus behoorlijk vroeg in zijn Evangelie opgenomen. Het staat niet aan het einde, waar ik het eerder had verwacht, maar hier, midden alle gebeurtenissen die zich nog rond en met Jezus moeten gaan voltrekken. Zo wordt het duidelijk dat ‘de bevrijdende boodschap’ gedeeld moet worden. Dat ze haar weg moet vinden in de wereld. Dat geloof kringen trekt, steeds wijder en wijder. Dat het gezonden worden een beweging is waar ieder van ons in betrokken wordt.
Het wordt dus ook aan ons gezegd!
Ga op weg, ook al is de bestemming onbekend (het onderweg zijn is belangrijk).
Ga en reis licht, “neem niets mee voor onderweg”. Zorg dat je bagage (kleren, eten en kennis) geen ballast wordt, noch voor jezelf, noch voor een ander.
En weet dat geloof pas gedeeld kan worden, als er een gedeelde basis is van vertrouwen en wederzijds respect. Dus, als je ergens niet welkom bent, trek dan verder.
Kortom: Ga op weg. Laat G-d je leiden. Ga onbevangen, niet langs uitgestippelde paden, maar daar waar G-d je brengt en leef-IN-vertrouwen.