Mc.12,28b-34 (3/11/2024)
28 Er kwam een schriftgeleerde bij hem die hem vroeg:
“Wat is de eerste wijzing [het eerste gebod] van alle wijzingen [geboden]?”
29 Jezus antwoordde hem:
“De eerste van alle wijzingen is:
Luister, Israël,
de Heer is onze God, de Heer is één.
30 Je zult de Heer je God daad-werkelijk liefhebben,
uit geheel je hart, uit geheel je geest,
uit geheel je verstand en uit geheel je kracht. [Deut.6,4-5]
Dit is de eerste wijzing.
31 De tweede, gelijke, is:
Je zult wie jou nabij komt
daad-werkelijk liefhebben als jezelf. [Lev.19,18]
Een andere wijzing, groter dan deze, is er niet.”
32 De schriftgeleerde zei hem nu:
“Goed, meester, het is waar wat je zegt:
God is één en er is geen ander behalve hem,
33 en hem daad-werkelijk liefhebben
uit geheel je hart, uit geheel je geest,
uit geheel je verstand en uit geheel je kracht,
en wie je nabij komt daad-werkelijk liefhebben als jezelf,
dat is méér dan alle brandoffers en andere gaven.”
34 Jezus zag dat hij wijs had geantwoord en zei hem:
“Je bent niet ver van het koningschap van God.”
En niemand durfde hem nog een vraag stellen.
Luister! Alles begint bij luisteren. Joden bidden meermaals per dag: ‘Sjema (luister) Israël’. Wanneer je dat vergeet, ontneem je immers aan alle geboden en wetten de basis waarop ze staan. Luisteren is dan ook essentieel voor elke samenleving (gelovig of niet): het betekent ruimte geven aan de woorden, de ziel en het hart van de ander.
Jezus was een geweldige luisteraar. Hij luisterde naar wat in mensen omging, maar in de stilte van de nacht luisterde hij ook (in de éérste plaats) met volle aandacht naar de Vader. Deze twee – luisteren naar G-d en luisteren naar mensen – zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Na zijn oproep tot luisteren spreekt Jezus over het eerste en tweede gebod, waarmee hij afsluit: ”Een andere wijzing, groter dan deze, is er niet”. Deze twee geboden: G-d beminnen en de naaste beminnen; het één in het ander, het ander in het één, zijn alleen mogelijk als we in staat zijn tot luisteren. Vandaag dus een oproep tot luisteren naar de stille stem van G-d en ondertussen ook naar de roep van de naaste. Het één in het ander.