Mc.1,12-15 (18/02/2024)
12 En onmiddellijk [na Jezus’ doop] stuurt de Geest hem weg,
naar de woestijn.
13 Hij bleef veertig dagen, daar in de woestijn,
en werd door de tegenstander [satan] beproefd.
Hij verbleef onder de wilde dieren
en de engelen zorgden voor hem.
14 Maar nadat Johannes gevangen genomen was,
ging Jezus naar Galilea
en verkondigde hij de bevrijdende boodschap
van het koningschap van God:
15 “De tijd is vervuld
en het koningschap van God is dichtbij gekomen.
Keer je innerlijk om
en vertrouw op deze bevrijdende boodschap.”
We kennen dit gebeuren als ‘de beproeving van Jezus in de woestijn’, maar Marcus, de oudste/eerste van de evangelisten vertelt dit op een heel sobere wijze. De soberheid doet echter niets af van het cruciale belang: Hier, na zijn Doop en de woestijn in gedreven door de Geest, ontdekt Jezus zijn roeping.
Dat is wat ook voor ons de 40-daagse Vastentijd – ‘woestijntijd’ – zou kunnen zijn: Vanuit de kracht van ons Doopsel en gedreven door de Geest durven naar de kern van ons leven zoeken, een beetje (veel) versoberen om de essentie te ontdekken en zo onze plaats en taak in deze wereld op te nemen.
En voor wie het niet mocht geloven, probeer het maar eens: Ja, allerlei ‘tegenkrachten’ zullen je hiervan af proberen te brengen. Allerlei ‘goede redenen’ zullen je te binnen komen om ándere wegen te gaan dan deze die je innerlijk ontdekt te ‘moeten’ gaan. We zullen dat ‘innerlijk duiveltje’ (zich soms echt wel manifesterend als ‘wilde dieren’ in ons!) moeten weerstaan. We krijgen – weer eens – 40 dagen tijd om ons te oefenen!