Mc.1,14-20 (21/01/2024)
14 Maar nadat Johannes gevangen genomen was,
ging Jezus naar Galilea
en verkondigde hij de bevrijdende boodschap
van het koningschap van God:
15 “De tijd is vervuld
en het koningschap van God is dichtbij gekomen.
Keer je innerlijk om
en vertrouw op deze bevrijdende boodschap.”
16 Rondwandelend langs het meer van Galilea
zag hij Simon en zijn broer Andreas,
die netten aan het uitwerpen waren in het meer
– zij waren namelijk vissers.
17 “Kom, mij achterna, riep Jezus hen,
en ik zal je doen groeien tot vissers van mensen!”
18 Onmiddellijk lieten zij hun netten los en volgden hem.
19 Een beetje verder gaande zag hij Jakobus, de zoon van Zebedeus,
en zijn broer Johannes.
Ze waren in hun boot de netten aan het herstellen.
20 Onmiddellijk riep hij hen
en lieten zij hun vader in het schip met de dagloners los
en gingen weg, hem achterna.
De ‘bevrijdende boodschap’ die Jezus komt brengen gaat blijkbaar over iets heel ‘innerlijks’: een ‘innerlijke ommekeer’ en vertrouwen. Beide hebben hetzelfde in het vizier, nl. dat wij onze blik én ons hart zouden richten naar G-d die ‘midden ín ons’ is komen wonen. Onze blik dáárop richten geeft ons het juiste zicht op de dingen en op ons leven, én het vertrouwen dat Hij met ons is in wat er ons ook overkomt.
Toch gaat het niet alléén over dat innerlijke. Wanneer wij contact maken met hem in ons innigste, zal ons dat ook in beweging brengen. Het zal ons wegvoeren uit vertrouwde zekerheden waaraan wij ons nodeloos en tevergeefs vastklampen. Wij zullen los raken van alles wat ons ver-knecht en wij zullen “groeien tot vissers van mensen”.
Vind je dat geen mooi perspectief, ‘mensenvisser’ worden, mensen in je omgeving helpen ‘opvissen’ uit hun te enge bestaan zodat ze waarachtig vrij worden? Het kan! Meer nog, het móet, als wij Jezusvolgers willen zijn. Het zál ook, als wij zelf ons innerlijk naar Hem keren en vertrouwen dat hij met ons is …