Lc.17,26-37 (12/11/2021)
“Zoals het gebeurde in de dagen van Noach, zo zal het ook zijn in de dagen van de mensenzoon: Ze aten en dronken, ze huwden en werden gehuwd, tot op de dag dat Noach binnenging in de ark en de overstroming kwam die allen verdelgde. En zoals het gebeurde in de dagen van Lot: Ze aten en dronken, kochten en verkochten, ze plantten en bouwden, tot op de dag dat Lot wegtrok uit Sodom en het vuur en zwavel regende die allen verdelgde.
Zo zal het zijn op de dag dat de mensenzoon wordt geopenbaard. Op die dag: Wie op het dak is, terwijl zijn goederen in huis zijn, moet niet naar beneden om ze mee te nemen; of wie op het veld is, moet ook niet omkeren naar wat achter hem ligt.
Her-inner je de vrouw van Lot [die bij hun vlucht uit Sodom achteromkeek en versteende]. Wie ook maar tracht zijn leven te redden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest, zal het tot leven wekken!
Ik zeg jullie: In die nacht zullen er twee zijn in één bed: de één zal worden meegenomen, de ander achtergelaten. Er zullen er twee aan het malen zijn op één plek: de één zal worden meegenomen, de ander achtergelaten. Er zullen er twee zijn op het veld: de één zal worden meegenomen, de ander achtergelaten.
Zij reageerden: “Waar, Heer?” Hij zei hen: “Waar het kadaver ligt, verzamelen zich de gieren.”
Naar het einde van het liturgisch jaar toe (het nieuwe begint op 28 nov., met de 1ste zondag van de Advent) reikt het leesrooster ons een aantal teksten over ‘de eindtijd’ aan. Die zijn vaak niet zo makkelijk te begrijpen. Niemand weet immers hoe ‘het einde’ er zal uit zien,
en daarom grijpt men naar apocalyptische beeldtaal. Toch duikt dit telkens weer op, iedere keer als het zwaar fout lijkt te gaan met de wereld (klimaat, virus, …).
– Daarom kun je dit soort taal ook vandáág horen – én daarom is het misschien ook goed dat we vandáág déze Évangelieteksten horen.
Want er staan dus wel dit soort teksten in, maar Jezus reageert er eens te meer ánders dan doorsnee op! Leerrijk dus voor ons!
(Deze inleiding geldt voor de komende 2 weken.)
We leven maar door: we eten, werken, slapen en ontspannen, … Alles loopt vlot en daar is niks mis mee. We zijn content met ons aardse leventje en verlangen er niet naar om elders te gaan. We willen niets anders! Het heeft er alle schijn van dat we ons leven in de hand hebben, dat we alles onder controle hebben.
Tot er plots iets gebeurt … er een crisis (op persoonlijk vlak en/of wereldwijd …) ontstaat. Op zich geen probleem want crisistijd is dé kans om op het spoor te komen waar het in het leven écht om gaat. De vraag is of we het lef hebben om te zien wat ‘doods’ is (geen leven geeft). Durven we te kijken naar die doodse dingen in ons leven? Kunnen we ze loslaten (we zijn er zó aan verknocht) zodat we vooruit kunnen? Of kijken we liever reikhalzend achterom naar hoe het was, in de hoop op de oude voet verder te gaan?
Jezus zet ons op weg (ook al is het met een lugubere uitspraak): Als je doodse dingen opzoekt zal er alleen meer ‘dood’ volgen. Kies niet voor het doodse, durf het los te laten! Dan zal er ruimte komen om te Léven.
Want … “Wie zijn leven verliest, zal het tot leven wekken!”