Lc.6,12-19 (7/9/2021)
Het gebeurde nu in die dagen dat hij wegtrok naar de berg om te bidden. Hij was de hele nacht door in gebed van God.
Toen het dag werd, riep hij zijn leerlingen bij zich en koos er twaalf uit die hij afgezanten [apostolos] noemde:
Simon, die hij ook rots [petros] noemde, en zijn broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartolomeüs, Matteüs en Tomas, Jakobus [de zoon] van Alfeüs en Simon die de ijveraar [zeloot] genoemd werd, Judas van Jakobus en Judas, de man van Keriot, die een verrader werd.
Toen hij met hen de berg was afgedaald, bleef hij staan op een vlakke plaats. Een groot aantal van zijn leerlingen en een menigte mensen uit heel Judea en Jeruzalem en van de kuststreek van Tyrus en Sidon, waren gekomen om hem te horen en van hun ziekten te worden genezen. Ook wie belast was met nog niet gereinigde geesten, werden geheeld.
Heel de menigte zocht hem aan te raken, want er ging een dynamiek van hem uit die allen genas.
Hier wordt in enkele zinnen Jezus’ leven samengevat: bidden, onderricht geven, helend nabij zijn en dit samen met mensen. Tot slot staat er nog: ‘Er ging een dynamiek van hem uit.’ Hij zet duidelijk íets in beweging. Ook nu nog!
Deze dynamiek gaat twee richtingen uit.
• de richting van de mensen: Jezus roept twaalf leerlingen. Hij wil/kan niet zonder hen. Voor hem is de wisselwerking – G-d en mens, mens en G-d – noodzakelijk.
• de richting van G-d: Hij trok de berg op om te bidden. Zijn keuzes en beslissingen vloeien voort uit de intense verbondenheid met die Ene.
Twee grondrichtingen. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en geven zijn leven een dynamiek. Zijn leven vertrekt bij G-d, bij de goddelijke liefde die hij mag ervaren, maar die Liefde kan hij niet voor zichzelf houden. Ze stroomt, heelt mensen en zet hen in beweging.
Zo is Jezus, die mens-geworden liefdesdynamiek, een dynamiek die verder gaat, ook nu nog!