Lc.21,34-36 (2/12/2023)
34 “Neem jezelf in acht!,
dat je hart niet wordt bezwaard
door brasserij en dronkenschap
en door zorgen om je levensonderhoud,
en dat die dag niet plots voor je komt te staan
35 als een klapnet.
Hij zal komen over allen op heel de wereld.
36 Waak dan, op elk moment, en bid
dat je standvastig mag zijn,
deze dingen, die op het punt staan te gebeuren, zou ontvluchten
en mogen standhouden voor de mensenzoon.”
Als die overgangstijd dan zo lastig en ongemakkelijk is, komt bij mij de vraag op: hoe leef je dan te midden van die weerbarstige tijd? Wat staat je te doen?
Het is verleidelijk (en o zo menselijk) om vluchtwegen te zoeken, de realiteit te ontvluchten. Je zou je kunnen verschuilen in een klein zelfgecreëerd wereldje waarin alles goed lijkt te gaan (leuke oppervlakkige dingen, facebookvrienden, games, alcohol, beleven van kickervaringen, …). Alles lijkt beter dan de realiteit onder ogen te moeten zien.
Jezus echter hoopt dat we ons daarin niet laten meeslepen. Hij roept op om
• de ‘last’ niet te verdoezelen door de dagelijkse beslommeringen
• jezelf niet te verliezen in oppervlakkig leven maar verbonden te blijven met G-d.
Zijn advies is: “Bid en waak. Wees standvastig. Ontvlucht al dat soort al te menselijke reacties. Durf door te dringen tot de kern van de zaak – de bevrijdende boodschap – hoe lastig en confronterende die ook kan zijn. Leef geworteld in G-d!”