Lc.17,7-10 (14/11/2023)
[Jezus ging verder tegen zijn leerlingen:]
7 Wie van jullie zal tegen zijn dienaar
die ploegt of het vee hoedt,
wanneer die thuiskomt van het veld,
zeggen: “Kom meteen mee aan tafel.”?
8 Zal hij niet tegen hem zeggen:
“Maak mijn eten klaar,
omgord je en bedien mij, zo lang ik eet en drink.
Daarna kun je zelf eten en drinken.”?
9 Zal hij zijn dienaar bedanken
omdat hij deed wat zijn taak was?
10 Zo is het ook voor jullie:
Wanneer je alles hebt gedaan wat je moest doen,
zeg dan: Wij zijn maar doodgewone dienaars,
wij hebben alleen maar onze plicht gedaan.
Een ontnuchterend Evangelie, dit keer wel héél haaks op de gewone gang van zaken in onze tijd! En toch is het ‘Evangelie’: góed nieuws, bevrijdend nieuws!
Dat mensen zichzelf mogen zijn, en daar alle kansen moeten voor krijgen, dat is natuurlijk een nobele doelstelling. Maar het lijdt geen twijfel dat de overtrokken ik-gerichtheid vandaag minstens evenveel schade aanricht dan ze goed doet, ook voor het individu zelf. Opgeblazenheid wordt op den duur toch doorprikt, en dan blijft er een hoopje ellende over. We bewijzen de mensen er een dienst mee Jezus’ bevrijdende nieuws te blijven laten klinken!
Jezus’ suggestie is: best maar meteen durven kiezen voor de plaats die niet groter of ook niet kleiner is, maar wel de ‘juiste’. Dát is de plaats waar ik best tot mijn recht zal komen en ook niet zal afdonderen bij tegenwind.
Voor de ‘dienaar’ in het verhaal lijkt dat duidelijk, maar het geldt evenzeer voor de ‘heer’ in het verhaal! Het vraagt nederigheid van hem om niet met grote zwier de joviale uit te hangen. Helaas is nederigheid ook alweer zoiets wat nogal haaks staat op onze huidige tijd …