Joh.17,11b-19 (12/05/2024)
11b Heilige Vader,
hen die Jij mij gegeven hebt,
bewaar hen in Jouw naam,
opdat zij één zouden zijn zoals wij.
12 Zolang ik bij hen was,
be-waarde ik hen in Jouw naam:
ik heb gewaakt over wie Je mij gaf
en niemand van hen is verloren gegaan,
behalve de zoon van de verlorenheid
– opdat de Schrift vervuld moest worden.
13 Maar nu kom ik naar Jou
en spreek ik deze dingen uit in de wereld
opdat zij mijn vreugde vervuld mogen ontvangen in zich.
14 Ik heb hen Jouw woord gegeven.
De wereld is hen gaan haten
omdat zij niet van de wereld zijn,
zoals ik niet van de wereld ben.
15 Ik bid niet dat Je hen zou opheffen uit de wereld,
maar dat Je hen be-waar-t uit het kwade.
16 Zij zijn niet van de wereld,
zoals ik niet van de wereld ben.
17 Heilig hen in Jouw waarheid.
Jouw woord is waarheid.
18 Zoals Jij mij de wereld hebt ingezonden,
zo heb ik ook hen de wereld ingezonden.
19 En omwille van hen
heilig ik mijzelf,
opdat ook zij geheiligd zouden zijn
in de waarheid.
Eergisteren had Jezus het al over de vreugde – vreugde én pijn; vandaag haalt Johannes het in het afscheidsgebed van Jezus opnieuw aan: vreugde is het doel – de haat zullen we er bij moeten nemen …
Er is een vreemde relatie tussen ‘de wereld’ en Jezus/zijn leerlingen. Eigenlijk brengt hij toch alleen maar goede dingen, en toch haat ‘de wereld’ dat. Dat maakt het voor christenen natuurlijk wel lastig, want uiteindelijk leven ze/we wel ín die wereld, en niemand kan het prettig vinden om voor zijn of haar goedbedoelde pogingen alleen maar haat te krijgen.
Jezus drukt het ons echter innig op het hart: Tja, van ‘de wereld’ kun je haat verwachten, maar van mijn Vader zúl je vreugde krijgen, een vreugde die onpeilbaar diep gaat en onverwoestbaar is en die ook niemand je kan afnemen. Het is de vreugde van een leven in Liefde en Waarheid.
Hoe sterker wij de eenheid met Jezus daad-werkelijk beleven, en hij ons in zijn eenheid met de Vader meeneemt, hoe sterker in ons de Vreugde zal worden …