Mt.25,1-13 (9/08/2023)
1 Dan zal het koninkrijk der hemelen te vergelijken zijn
met tien meisjes die hun lampen namen
en er op uit trokken, de bruidegom tegemoet.
2 Vijf van hen waren dwaas,
de vijf andere wijs.
3 De dwaze namen wel hun lampen mee,
maar geen olie,
4 terwijl de wijzen samen met hun lampen
ook olie in hun kruiken meenamen.
5 Toen nu de bruidegom op zich liet wachten,
vielen ze allen in slaap.
6 Maar midden in de nacht klonk er geroep:
“Kijk! De bruidegom komt!
Trek hem tegemoet.”
7 Toen stonden alle meisjes op
en brachten hun lampen in orde.
8 De dwazen zeiden tegen de wijzen:
“Geef ons van jullie olie,
want onze lampen gaan uit.”
9 Maar de wijzen antwoordden:
“Best niet, er zal immers niet voldoende zijn
voor ons en jullie samen.
Ga liever naar de verkopers
en koop er voor jezelf.”
10 Terwijl ze weg waren om olie te kopen,
kwam de bruidegom aan,
en wie bereid was [klaargemaakt én bereidwillig]
ging met hem naar binnen naar het bruiloftsfeest
en de deur werd gesloten.
11 Later kwamen ook de andere meisjes aan
en zeiden: “Heer, heer, doe open voor ons!”
12 Maar hij antwoordde:
“Ik zeg jullie naar waarheid:
Ik ken jullie niet.”
13 Wees dus wakker!
Want je kent dag noch uur.
Dit is een parabel - met z’n verhalende scherpstellingen – over wijsheid en dwaasheid en over al dan niet gekend zijn.
Het begint bij verlangen en uitkijken naar, maar wat als het wachten blijft duren en het donker wordt? Wat als de nacht valt? Herkenbaar? Je leeft met een zeker verlangen, vol verwachting gericht op een vol-leven … en dan is er die stugge realiteit, die blijft aanhouden en gevolgd wordt door de avond, de nacht, soms stikdonker, vol leegte en gemis. Het vermoeden van volheid dreigt te worden opgegeven.
Om hier door te komen is er wijsheid nodig – wijsheid als leren luisteren naar wat heilig is en wat niet, onderscheiden waar G-d zijn sporen trekt en waar niet – want die wijsheid (olie) houdt de lamp brandend. En dat is niet te delen. Het is ieders persoonlijke verantwoordelijkheid, het gaat over een levenshouding, een bewust leven gespitst op wat er zich aandient. Aan ons de keuze om al dan niet lerend – dat is met een open geest en hart – in het leven te staan. In die open, alert wakkere levenshouding zal je gekend zijn.