Mt.19,27-29 (11/07/2023)
27 Petrus ging daarop in en zei tegen Jezus:
“Kijk, wíj hebben toch maar alles losgelaten
en wíj zijn je gevolgd.
Wat zal er dan voor ons zijn?”
28 Jezus antwoordde aan allen:
“Amen, ik zeg jullie:
Jullie die mij gevolgd zijn,
bij het opnieuw geboren worden,
wanneer de mensenzoon zal zitten op zijn troon van heerlijkheid,
zullen ook zitten op twaalf tronen,
oordelend over de twaalf stammen van Israël.”
29 En ieder die zijn huis heeft losgelaten,
of zijn broers of zussen,
of zijn vader of moeder
of zijn vrouw of kinderen,
of zijn akkers
omwille van mijn naam,
zal honderdvoudig ontvangen
en het volle leven erven.
Je kunt vandaag nogal kiezen wat je viert: de Vlaamse feestdag of de patroon van Europa (Benedictus). Wij kiezen ervoor om Benedictus als ‘monnikenvader’ in het licht te stellen.
Het Evangelie legt het accent op ‘alles achterlaten’. Dat is natuurlijk wel voor een goed deel zo in een monnikenleven, maar Benedictus – toen al in het spoor van velen vóór hem – wees erop dat dat ‘alles achterlaten’ geen doel op zichzelf is, maar een ‘weg’ – een ‘school’ noemde hij het – om iets anders, iets bijzonder waardevols, te ontdekken, nl. ‘het volle leven’.
Voor mensen die niet in een abdij leven blijft het een beetje een ‘geheim’ wat voor waardevols in zo’n leven kan verscholen liggen. Toch is het geen ‘geheim’ dat we niet zouden mógen kennen. We kunnen en mogen wel degelijk in de buurt komen.
Ja, in alle bescheidenheid mag het gezegd: wat je vind op deze website van verbondenleven is een weg daarnaar, en wie het dagelijks ter harte neemt ‘schoolt’ zich op die weg. (Wist je dat een – niet weerhouden – ondertitel voor ons Onderweghuis was: abdij voor monniken in de wereld!)