Mt.9,18-26 (10/07/2023)
18 Hij was nog niet uitgesproken, of kijk:
er kwam een overste [van de synagoge] naar hem,
boog voor hem neer en zei:
“Mijn dochter is zojuist gestorven,
maar kom, leg haar je hand op
en ze zal leven.”
19 Jezus veerde op [werd klaarwakker] en volgde hem,
samen met zijn leerlingen.
20 En kijk, er was een vrouw
die al twaalf jaar aan bloedverlies leed
die hem langs achteren naderde
en de zoom van zijn mantel aanraakte.
21 Want ze dacht:
“Zelfs als ik alleen maar zijn mantel aanraak,
zal ik bevrijd worden.”
22 Maar Jezus draaide zich om en zag haar:
“Wees gerust dochter, je vertrouwen heeft je bevrijd.”
En vanaf dat uur was de vrouw bevrijd.
23 Nu kwam Jezus in het huis van de overste.
Hij zag de fluitspelers en de vele getroebleerde mensen
24 en zei hen: Ga weg [maak plaats],
want het meisje is niet gestorven, maar slaapt.”
Maar ze lachten hem uit.
25 Toen de menigte dan buitengedreven was, ging hij binnen.
Hij nam haar hand vast en het meisje stond op [werd wakker].
26 Het verhaal hierover ging rond in heel de streek.
We kennen dit verhaal beter in de langere Lucasversie (Lc.8,40-56). Hier lijkt het ‘gecondenseerd’, waardoor enkele trekken er nog scherper uit komen: Het kind van de overste ís al gestorven wanneer hij zijn vraag stelt. En toch stelt hij heel zijn vertrouwen op Jezus. Hij gaat er simpelweg van uit dat Jezus levenskracht heeft – Lévenskracht.
En dat blijkt ook te kloppen. Letterlijk staat er dat Jezus ‘klaarwakker’ werd toen de overste met zijn vraag kwam. De confrontatie met de dood maakt Jezus blijkbaar springlevend. Het maakt in hem iets wakker waar hij wel moet op reageren. Zijn boodschap over een Lévende G-d zou niets betekenen als hij die mensen nu niet nabij zou zijn.
Kan ik het rotsvaste vertrouwen van die vader opbrengen, en geloven in G-ds rotsvaste Aanwezigheid, ook midden al wat dood lijkt in mijn en andermans leven?