Mt.7,6.12-14 (27/06/2023)
6 Geef het heilige niet aan de honden,
en werp je parels niet voor de varkens
[honden en varkens werden als onrein gezien],
opdat zij ze niet met hun poten vertrappen,
zich tegen je keren en je verscheuren.
12 Dus alles wat je zou willen
dat mensen voor jou doen,
doe dat voor hen.
Dat is wet en profeten!
13 Ga binnen door de nauwe poort,
want breed is de poort
en ruim de weg
die leidt naar de ondergang
en velen gaan daarlangs naar binnen.
14 Maar nauw is de poort
en smal de weg
die leidt naar het leven,
en weinigen vinden haar.
Drie afzonderlijke wijsheidsspreuken. We blijven alleen even staan bij de eerste, omdat … we er nooit bij stilstaan. Integendeel, we gaan er ‘met opzet’ aan voorbij omdat het de in onze tijd een beetje ongemakkelijke – ‘politiek niet correcte’ – boodschap verkondigt dat niet zomaar iedereen eraan toe is om het ultieme van het geloofsgebeuren te begrijpen, zelfs niet te aanhoren!
Dat is een gewaagde uitspraak. Maar Jezus doet ze! En misschien moet dat ook ons wel aan het denken zetten over hoe we met ons Christelijk verhaal in deze niet-christelijke tijden omgaan.
Bemerk daarbij natuurlijk wel, dat Jezus – overtuigd zijnde van déze waarheid – ondertussen niet vermeed om met ‘honden en varkens’ om te gaan! Integendeel: hij zoekt ze op, gaat ermee in gesprek, raakt ze aan(!), heelt ze, … en nodigt ze uit, …
Maar het diepe geheim over zijn relatie met zijn G-d, stamelt hij alleen uit tegenover zijn leerlingen; en zijn allerdiepste geheim … blijft gehuld in de stilte van zijn gebed. Alleen wie ‘op kousenvoeten’ dáárin binnentreedt, zal ‘iets’ van dat heilige ontwaren …