Mc.10,28-31 (1/03/2022)
Petrus ging daarop in [op Jezus’ uitspraken over de rijke jonge man] en zei tegen Jezus: “Kijk, wíj hebben toch maar alles losgelaten en wíj zíjn je gevolgd …”
Jezus antwoordde: “Amen, ik zeg jullie: Er is niemand die zijn huis heeft losgelaten, of zijn broers of zussen, of zijn vader of moeder, of zijn vrouw en kinderen, of zijn akkers, omwille van mij en de bevrijdende boodschap [Euangelion], die niet, nu in deze tijd, honderdvoudig huizen ontvangt, en broers en zussen, en moeders en kinderen, en akkers – zij het mét vervolgingen – en in de nieuwe tijd het volle leven.
Maar vele eersten zullen laatsten zijn en de laatsten de eersten!”
En onze steeds ijverige Petrus denkt dat híj het begrepen heeft. Híj heeft toch maar alles losgelaten om Jezus te volgen! Jezus ontkent dat ook niet, maar hij wijst wel op enkele consequenties daarvan, die tegelijk krachtig en ontzettend zijn.
Nee, wie de weg van Jezus gaat en zijn eigen dingen loslaat, hoeft niet te vrezen voor een leeg en saai leven! Je zult absoluut – nu in deze tijd – een levenstaak hebben vol verantwoordelijkheid en uitdagingen op allerlei domeinen. Geen enkele vacature kan er nog maar aan tippen!
Maar omdat deze weg niet zomaar over een ‘taak’ gaat, maar over de liefde voor G-d en zijn mensen, kan Jezus niet anders dan eraan toevoegen – en hij is er heel eerlijk in, hij verzwijgt het niet: liefde brengt lijden met zich mee. Wie niet bereid is alle consequenties op zich te nemen van deze weg van liefde, kan zich geen volgeling noemen. Daad-werkelijke liefde, goddelijke goedheid, roept in ‘de wereld’ nu eenmaal weerstand op.
Zal ík nog alles loslaten? Er wacht mij een uiterst boeiend leven, maar …
We weten meteen waar mee bezig te zijn in de Vastentijd die morgen start!