Mc.4,26-34 (28/01/2022)
Verder zei hij:
“Zo is het koningschap van God:
Als iemand die zaad uitstrooit op de aarde: hij slaapt en staat op, nacht en dag, en het zaad ontkiemt en groeit, zonder dat hij zelf weet hoe. Want uit de in zichzelf aanwezige kracht brengt de aarde vruchten voort, eerst de halm, dan de aar, dan het volle koren. En wanneer de vruchten rijp zijn, slaat hij er onmiddellijk de sikkel in omdat de oogst is aangebroken.”
Verder zei hij:
“Waarmee zouden we het koningschap van God vergelijken? Welk beeld kunnen we ervoor gebruiken?
Het is als een mosterdzaadje: Wanneer het in de aarde wordt gezaaid, is het kleiner dan alle zaden op aarde, maar wanneer het is gezaaid, ontkiemt en groeit het en wordt groter dan alle tuingewassen en er komen grote takken aan zodat de vogels zich in hun schaduw kunnen nestelen.”
Met vele zulke gelijkenissen verkondigde hij hun het woord, naarmate zij in staat waren het te horen. Alleen in gelijkenissen sprak hij tegen hen, maar apart met zijn leerlingen, gaf hij hen van alles uitleg.
Opnieuw twee gelijkenissen met beelden uit het heel gewone natuurleven. We zouden het dus elke dag kunnen vaststellen wat Jezus ons hier wil duidelijk maken, als we maar kijken én zien.
1° Het koningschap van G-d is blijkbaar een ínwezige kracht. Wi moeten het niet creëren of uitvinden, enkel ruimte en tijd geven. Eigenlijk is dat zeer hoopgevend en relaxerend! Ik moet het niet maken, het is er al! Als ik daar nu eens zou kunnen op vertrouwen … dan kan ik rustig gaan slapen …
2° Het koningschap van G-d is niet spectaculair. Het is eerder te ‘zien’ in heel kleine dingen. Maar net kleine dingen bewerken iets groots – wat niet hetzelfde is als groot. Kenmerkend is blijkbaar ook dat in het ‘resultaat’ het oorspronkelijke zaadje niet meer herkenbaar is, maar wel vruchtbaar wordt voor ánderen.
Ben ik in staat dit te ‘zien’, te ‘horen’? En ga ik er dan dieper op in om het in mijn leven gestalte te laten krijgen?