Verbonden Leven

Mc.10,35-(42-)45 (17/10/2021)

Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeus, kwamen bij hem en vroegen: “Meester, het is onze bedoeling dat je voor ons doet wat wij vragen.” Hij zei hen: “Wat wil je dat ik voor jullie doe?” Ze antwoordden hem: “Geef dat wij mogen zetelen in jouw grootsheid, één links en één rechts van jou.”
Maar Jezus zei hen: “Je weet niet wat je vraagt. Kunnen jullie de beker drinken die ik zal drinken, of je laten onderdompelen met de onderdompeling die ik zal ondergaan?” Ze zeiden hem: “Ja, dat kunnen wij!”
Hij ging tegen hen verder: “Ja, mijn beker zul je wel drinken en ondergedompeld worden waarin ik ondergedompeld wordt, maar wat betreft het rechts of links van mij zetelen: het is niet aan mij dat te geven, dat is voor hen voor wie mijn Vader dit bereid heeft.”

De tien [overige leerlingen] hoorden dit en raakten diep geschokt over Jakobus en Johannes. Maar Jezus riep hen bij zich en zei: “Jullie weten dat de leiders van de volken hen overheersen en dat de groten hun macht misbruiken tegen hen.
Zo mag het bij jullie niet zijn! Wie onder jullie groot wil worden, moet jullie dienaar zijn, en wie onder jullie de eerste wil zijn, moet jullie knecht zijn; zoals de mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen [= allen].”

Het is zo herkenbaar: iemand die zijn leidinggevende apart neemt om z’n eigen toekomst veilig te stellen. Wanneer echter de collega’s erachter komen, dan ontploft het. Zij worden kwaad!
Het is o zo menselijk dat verlangen naar macht, maar hoe is dat te combineren met die goddelijke dienstbaarheid? Jezus’ standpunt hierover is duidelijk. Geduldig legt hij uit waar het eigenlijk over gaat, nl. over dienstbaar zijn, over je lijden opnemen, over je leven geven zodat anderen kunnen leven. Het draait niet om jezelf, maar om de ander. Wie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen. Straffer nog: hij zal knecht moeten worden. Niet heersen, maar dienen! Zo zou je het ook kunnen samenvatten. Maar dat is zo verdomd lastig. Het kost je je hele inzet, jezelf, ja zelfs je leven en het staat haaks op onze aardse realiteit.
De keuze is aan ons. Gaan we voor wat in onze wereld geldt als belangrijk en vanzelfsprekend, of kiezen we (hoe aarzelend ook) voor een leven-gevende weg … Hem achterna?