Mc.16,15-18 (25/1/2021) (feest van de bekering van de apostel Paulus)
Jezus zei tegen hen [zijn leerlingen]:
“Ga de gehele wereld in en verkondig de bevrijdende boodschap aan de gehele schepping!
Wie in vertrouwen zal leven en gedoopt worden, die zal bevrijd worden;
maar wie niet in vertrouwen zal leven, zal veroordeeld worden.
En dit zijn de tekenen die de vertrouwenden zullen vergezellen:
Ze zullen in mijn naam demonen uitdrijven, ze zullen nieuwe talen spreken,
ze zullen slangen vastnemen en dodelijk vergif drinken zonder dat het hen schaadt,
ze zullen zwakken de handen opleggen en ze zullen het goed stellen.”
De liturgie gedenkt vandaag de bekering van de apostel Paulus en leest daarvoor toepasselijk de zending van de apostelen over de hele wereld.
Wie ook regelmatig hiernaar verwijst, is paus Franciscus: We moeten als kerk naar buiten treden, niet in ons eigen kringetje blijven draaien!
Dat kan een moeilijke boodschap lijken in corona-tijden waar we amper naar buiten mogen en al zeker niet teveel vreemden ontmoeten.
Maar misschien is deze beperktere tijd wel de uitgelezen kans om ermee te oefenen?! ‘Naar buiten reden’
gaat immers niet in de eerste plaats over een letterlijk naar buiten gaan, maar wel over uit de kring van mezelf en mijn eigen overtuigingen durven treden.
Ook mijn huisgenoot of buur is helemaal anders dan ikzelf en dus ‘de geknipte kans’ om te leren úit mezelf naar de ánder te gaan.
Bang hoeven we – eigenlijk – niet te zijn: Wie vertrouwt, wordt bevrijd en spreekt een nieuwe taal (die van de ánder).
Giftige uitlatingen zullen geen uitwerking meer op ons hebben en “we zullen het goed stellen”
(wat een belofte!, maar bemerk wel dat er níet staat: gemakkelijk).