Mc.12,28b-34 (4/06/2020)
In die tijd trad een schriftgeleerde op Jezus toe en legde Hem de vraag voor: 'Wat is het allereerste gebod?'
Jezus antwoordde: 'Het eerste is: 'Hoor, Israël! De Heer onze God is de enige Heer. Jij zult de Heer jouw God beminnen met geheel jouw hart,
geheel jouw ziel, geheel jouw verstand en geheel jouw kracht.' Het tweede is dit: 'Jij zult jouw naaste beminnen als jezelf.'
Er is geen ander gebod voornamer dan deze twee.'
Toen zei de schriftgeleerde tot Hem: 'Juist, Meester, terecht heb Je gezegd: Hij is de enige en er bestaat geen andere buiten Hem;
en Hem beminnen met heel zijn hart, heel zijn verstand en heel zijn kracht en de naaste beminnen als zichzelf dat gaat boven alle brand- en slachtoffers.'
Omdat Jezus zag dat hij wijs gesproken had zei Hij hem: 'Jij staat niet ver af van het Koninkrijk Gods.' En niemand durfde Hem nog een vraag te stellen.
Wellicht een bekend stukje Evangelie: de twee ‘assen’ van een waarachtige geloofsbeleving, de liefde voor God en de liefde voor de mensen.
(Tussen haakjes is het zinvol even te vermelden dat Jezus hier niets nieuws vertelt. De schriftgeleerde zegt precies hetzelfde.
Alleen is het accent verschoven: deze twee zijn het voornaamste en gaan al de rest te boven.)
Het doet er dus niet zoveel toe waar je ergens ‘begint’ – als je maar óók aan de ‘andere’ zijde uitkomt.
Wie intens op Gods liefde ingaat, zál uitkomen bij zijn mensen. Wie zich waarachtig engageert met mensen, zál uitkomen bij God.
Anders zit de balans niet juist en zal dat voelbaar worden. ‘God liefhebben’ zónder zijn mensen, wordt wereldvreemd en zweverig.
‘De mensen liefhebben’ zónder God, wordt oppervlakkig en vaak ook zelf-gericht.
Hoe houden we beide ‘assen’ samen? Hoe wordt het een vruchtbare balans?
“Hoor!”, zegt Jezus. Daar begint het allemaal! In álles wat wij doen ons oor (zowel ons fysieke oor als het ‘oor’ van ons hart (én onze geest))
te luisteren leggen: Wat wil jij/Jij vandaag mij zeggen?