Mc.8,34 – 9,1 (17/02/2023)
Nu riep hij zijn leerlingen en de grotere kring bij zich en zei hen: “Wie de bedoeling heeft achter mij aan te komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen, en mij volgen. Want wie zijn leven wil redden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij en de bevrijdende boodschap [euangellion], die zal het redden.
Want wat helpt het een mens de hele wereld te winnen, als hij zijn leven er mee verspeelt? Of wat kan een mens geven in ruil voor zijn leven? Wie zich bij deze overspelige en zondige generatie schaamt over mij en mijn woorden, over hem zal ook de mensenzoon zich schamen wanneer hij komt in de grootheid van zijn Vader met de heilige engelen.”
En hij zei tegen hen: “Amen, ik zeg jullie: Sommige van de hier aanwezigen zullen de dood niet proeven voordat zij het koningschap van God hebben zien komen in kracht.”
De ‘bevrijdende boodschap’ is géén vrijblijvende boodschap! Wie Léven zoekt in het navolgen van Jezus, kan dat vinden – meer dan waar elders ook. Maar dat ‘Léven’ heeft wel een eigen kleur, een heel typische, maar noodzakelijke invulling.
De ‘invulling’ begint met het ‘uitgommen’ van jezelf! Dat wat je ‘leven’ noemde, het gewone, ietwat oppervlakkige en op jezelf gerichte leven van alledag, zul je achterwege moeten laten. En dat zal pijn doen; het zal aanvoelen als een sterven. Wij zijn immers zo verknocht aan dat leventje, en we hebben het ook zo ingericht dat anderen er ons nog voor prijzen ook. Wat we echter zullen winnen is: bevrijding, Léven in – eindelijk – de volle en enig waarachtige betekenis van dat woord. ‘Léven’ is vervullend, verheugend, blij, dood-overwinnend, levengevend – ook en juist vooral voor ánderen.