Lc.6,39-45 (27/02/2022)
Hij vertelde hen nu een gelijkenis:
“Een blinde kan toch niet een blinde op weg leiden? Zullen beide dan niet in een put vallen? Een leerling staat niet boven zijn leermeester. Maar als hij volgroeid zal zijn, zal hij zijn zoals zijn leermeester.
Maar wat kijk je naar de splinter in het oog van je broer als je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Of kun je tegen je broer zeggen: ‘Broer, laat me de splinter uit je oog weghalen’, als je de balk in je eigen oog niet ziet? Ondermaatse oordelaar! [hypocritès] Haal eerst de balk uit je eigen oog, dan [pas] zul je doorzicht hebben om de splinter uit het oog van je broer te halen.”
“Want een goede boom brengt geen rotte vruchten voort, en een rotte boom geen goede vruchten. Want iedere boom wordt gekend aan de eigen vruchten. Want van doornstruiken verzamelt men geen vijgen en van braamstruiken oogst men geen druiven. Een goed mens brengt goede vruchten voort uit de schat van zijn goede hart; een verdwaasd mens brengt dwaze vruchten voort uit de schat van zijn verdwaasd hart.
Want waar het hart van vol is, spreekt zijn mond.
Wat we vandaag bij Lucas horen, is eigenlijk een aaneenschakeling van afzonderlijke spreuken. Eigenlijk zouden we een voor een die brokjes wijsheid moeten in overweging nemen. Je kunt er zeker de hele week – én je hele leven – mee verder!
Wijsheid gaat over:
zíen – en geleid worden
nederigheid – en groei
onderscheiding – de ‘balk’ in je eigen oog durven erkennen
de juiste maat – dat is langer wachten dan spontaan om je medemens te corrigeren
goede boom worden – om goede vruchten voort te brengen
zonder doornen zijn – ze afvijlen desnoods
een schat van een mens worden – met een goed hart
overvloeien …
Van onze wijsheidsleraar Jezus valt nog wel wat te leren!