Lc. 21,29-33 (26/11/2021)
Nu vertelde hij hen [zijn leerlingen] een gelijkenis: “Kijk naar de vijgenboom, en alle bomen. Wanneer jullie zien dat zij beginnen te ontspruiten, weet je uit jezelf dat de zomer dichtbij is. Zo moeten jullie ook, wanneer je deze dingen ziet gebeuren, weten dat het koninkrijk van God dichtbij is.
Jazeker, ik zeg jullie: Deze generatie zal niet voorbijgaan totdat al deze dingen gebeuren.
Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar mijn woorden gaan nooit voorbij.”
Jezus had iets met vijgenbomen. In een drietal korte verhaaltjes probeert hij aan de hand van de vijgenboom iets duidelijk te maken. Vandaag (op de overgang van het liturgische jaar naar de Advent) vraagt hij ons: “Kijk aandachtig naar de vijgenboom.” Kijk ernaar, observeer hem, denk erover na en trek de juiste conclusies. Van hem kan je leren dat je de tekenen van de tijd best tijdig leest en interpreteert.
Van planten (de natuur) valt er heel wat te leren. Het zijn wijze leraars. Ze leren ons zien wat nog niet is. Ze doen ons zien hoe het ene overgaat in het andere (knop naar blad, lente naar zomer, generatie naar generatie…).
Kijk naar de natuur! Hij leert je om te gaan met wat voorbijgaat, met overgangen. Kijk en weet dat niets van dit alles eeuwigheidswaarde heeft, het gaat voorbij. Alleen Gods ‘Woord’ gaat nooit voorbij, dat heeft eeuwigheid en juist dat is zijn Scheppingskracht (= Liefde voor zijn schepping, zijn schepselen)!