Lc. 13, 10-17 (26/10/2020)
Op een keer gaf Jezus op een sabbat onderricht in één van de synagogen.
Kijk! Er was een vrouw die al achttien jaar ziek was: ze was kromgebogen en kon zich in het geheel niet oprichten.
Jezus zag haar en sprak haar aan: “Vrouw, je bent ver-los-t van je ziekte”, en hij legde haar de handen op.
Onmiddellijk werd zij opgericht en zij verheerlijkte God.
De overste van de synagoge, die er zich aan ergerde dat Jezus op sabbat genas, zei tegen de aanwezigen:
“Zes dagen zijn er om te werken. Kom dan op deze dagen om jullie te laten genezen en niet op de sabbat.”
De Heer antwoordde hem: “Dubbelzinnigaard!
Maken jullie niet allemaal je os of ezel los van de voederbak om hem weg te leiden naar de drinkplaats?
Kijk toch! Was het dan niet nodig dat deze vrouw – nog wel een dochter van Abraham –
die de tegenstander [satan] achttien jaar lang gebonden hield, losgemaakt werd van deze band, juist op een sabbat?”
Toen hij dit gezegd had, werden al wie zich tegen hem stelden diep beschaamd.
De menigte echter was verheugd over al de heerlijke dingen die door hem gebeurden.
Een verhaal van een vrouw, op zichzelf teruggeplooid, niet in staat zich op te richten.
Kromgebogen: door ziekte? Door de omstandigheden waarin ze leeft? Door haar omgeving?
Niemand die het nog weet, achttien jaar al loopt ze kromgebogen, niemand die haar nog ziet.
Jezus ziet haar. Hij kijkt door haar ‘ziek-zijn’ heen en ziet haar waardigheid. Hij raakt haar aan en richt haar op.
Ze heeft amper de kans gekregen om te ervaren wat het met je doet als een ander jou écht ziet, je aanspreekt en aanraakt,
als ze door de oversten alwéér terecht gewezen wordt: Zes dagen zijn er om te werken (alsof mens-zijn iets te maken heeft met werken).
Maar Jezus laat dit niet gebeuren. Hij neemt het voor haar op. Kijk toch! Jullie die zo goed weten wat je te doen staat.
Je weet het als het gaat over je eigen bezit, je inkomen, je werk. Ja daarvoor komen jullie in beweging zelfs op de Sabbat.
Besef het maar! Een G-dgericht leven heeft consequenties! Als G-d écht je leven mag richten zal je niet langer bewogen worden
door prestaties en bezit maar wél door mensen – de meest kwetsbare, de rafelrandmensen, het eerst. Je zal hen zien, los-maken, aanraken en zo elkaar oprichten.