Lc.21,25-28.34-36 (01/12/2024)
25 Er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren,
op het land benauwdheid en radeloosheid bij de volken
en geraas van zeeën en golven. [Ps.65,8]
26 Angst zal de mensen de adem benemen
om wat ze denken dat wereld zal overkomen,
want de krachten van het universum worden aan het wankelen gebracht.
27 En dan zullen ze de mensenzoon zien komen op een wolk,
met stuwkracht en grote heerlijkheid.
28 Als deze dingen nu beginnen te gebeuren,
richt je op en hef je hoofden omhoog,
want jullie vrijmaking is nabij!”
34 “Neem jezelf in acht!,
dat je hart niet wordt bezwaard
door brasserij en dronkenschap
en door zorgen om je levensonderhoud,
en dat die dag niet plots voor je komt te staan
35 als een klapnet.
Hij zal komen over allen op heel de wereld.
36 Waak dan, op elk moment, en bid
dat je standvastig mag zijn,
deze dingen, die op het punt staan te gebeuren, zou ontvluchten
en mogen standhouden voor de mensenzoon.”
Iedereen is druk doende, toen al in de tijd van Jezus en nu nog steeds. Wij doen wat we denken te moeten doen: we eten en drinken, werken, gaan relaties aan of leven alleen. Er is ook niets tegen om hard te werken, zolang we daarbij ook ruimte blijven maken voor het onverwachte, voor datgene wat nog niet is. Wanneer we volledig opgaan in onze taken en verplichtingen, lopen we het risico geen ruimte meer over te houden voor G-ds toe-komst of voor wie of wat op ons toekomt. Dan raken we verstrikt in onze eigen kleine wereld en blijven we steken in onze klein-menselijkheid. Als we zonder enige verwachting, niet wakker noch waakzaam leven, sluiten we ons af voor wat ons werkelijk kan verrassen en vernieuwen, dan gaat ook de ruimte voor het niet-weten in ons dicht. Juist te midden van alle drukte is het belangrijk om standvastig in het alert en wakker zijn.
Daarom deze vraag om bij te waken en te bidden: Ben ik, in alles wat er moet gebeuren, open voor het onverwachte, voor dat wat ik niet weet?