Lc.5,12-16 (12/01/2024)
12 Dit gebeurde toen hij in één van de steden [van Galilea] was:
Kijk! Er was daar een man vol melaatsheid.
Toen hij Jezus zag,
viel hij voor hem neer en smeekte:
“Als jij het wil,
ben je in de kracht mij te reinigen!”
13 Jezus strekte zijn hand uit en raakte hem aan:
“Ik wil: word gereinigd!”,
en onmiddellijk verdween zijn melaatsheid.
14 Hij gebood hem
het nog aan niemand te zeggen,
maar zich te laten zien aan de priester
en het reinigingsoffer te brengen [in de tempel in Jeruzalem!],
zoals Mozes het geboden had [Lev.13-14],
als getuigenis voor hen.
15 Maar eens te meer ging het gerucht over hem rond
en velen kwamen samen om hem te horen
en om door hem te worden geheeld
van hun ziekten.
16 Hij echter trok zich telkens terug op eenzame plaatsen
om te bidden.
Het is mooi hoe deze gekwetste man vol vertrouwen zijn lot in Jezus’ handen legt. Het is niet zijn wil die primeert, neen, de vraag wordt aan Jezus gesteld: “Als jij het wil.” En Jezus trekt het genezingsproces verder open.
Mensen heel maken, hen uit hun isolement halen, is immers een proces van ‘samen’. Je hebt er elkaar voor nodig. Hier is het een samenwerking tussen de uitgeslotene (hij stelt de vraag, smeekt), Jezus (hij wil dat de man rein wordt) en de priesters (zij zorgen voor de officiële kant van de zaak). Door deze samenwerking is het voor de man opnieuw mogelijk om aan het leven deel te nemen, mens te mogen zijn tussen de mensen.
Wonderen gebeuren dus niet door een solo-optreden. Wonderen gebeuren: Als je het geloof van Jezus deelt. Als je samen met hem gelooft dat het anders kan en dat geen enkele situatie een noodlot is, onveranderlijk of hopeloos. Mensen helen ís mogelijk. Wonderen gebeuren … maar nooit alleen!