Lc.1,46-56 (22/12/2023)
46 En Maria zong het uit:
“Mijn ziel maak groot de Heer,
47 uitbundig blij is mijn geest om God, mijn bevrijder,
48 want hij heeft omgezien
naar de kleinheid van zijn dienares.
Kijk! Vanaf nu zullen alle generaties mij gezegend noemen.
49 Want hij die geestkrachtig is,
deed grote dingen aan mij.
Heilig is zijn Naam!
50 Zijn barmhartigheid duurt over alle generaties
voor wie hem vreest.
51 Hij toont machtige daden
en slaat hoogmoedigen van hart uiteen;
52 machthebbers haalt hij neer van hun troon
en kleinen maakt hij groot;
53 hongerigen vervult hij met goede gaven
en rijken stuurt hij weg met lege handen.
54 Hij trekt zich Israël, zijn dienaar, aan,
her-innerend zijn tederheid
55 – zoals hij het gezegd had tegen onze vaders –
voor Abraham en voor alle generaties, tot in eeuwigheid.”
56 Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar
en keerde dan naar huis terug.
Als wij in dit jubellied de verwijzingen naar het ‘Oude Testament’ niet herkennen, dan is dat niet omdat Maria, bij het componeren van haar lied,
vergeten is er in voetnoot de wetenschappelijke verwijzingen bij te zetten, maar omdat wijzelf niet ‘zwanger zijn van G-ds Woord’.
Maria was een eenvoudige Joodse vrouw – meisje eigenlijk nog – die niet kon schrijven, lezen misschien ook niet. Maar ze had de Schrift gehóórd én had die woorden opgenomen in haar hart. Ze kende de Schrift dus van buiten, of, zoals het in het Engels veel juister klinkt: by heart, van bínnen dus! Daar mochten die woorden een woonplaats vinden en gaan leven. Ze zal in allerlei omstandigheden sommige van die woorden hebben voelen opwellen als duiding en richtingaanwijzing bij haar leven. En als ze in die fantastische ontmoeting met haar nicht komt en daar ‘G-ds grote daden’ mag aanschouwen, hoeft ze niet ‘na te denken’, maar de jubelwoorden wellen in haar op: zó heeft G-d omgezien naar de kleinheid van zijn volk, en dat doet hij voor alle generaties!