Lc.1,39-45 (21/12/2023)
39 Kort daarop reisde Maria met haast
naar het bergland, naar een stad in Judea.
40 Ze ging het huis van Zacharias binnen
en begroette Elisabet.
41 Toen Elisabet de begroeting van Maria hoorde,
sprong het kind in haar schoot op
en Elisabet werd vervuld van heilige geest.
42 Ze riep uit:
“Gezegend ben jij onder de vrouwen
en gezegend de vrucht van jouw schoot!
43 Vanwaar valt mij dit toe
dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt?
44 Kijk! Zodra de klank van je begroeting in mijn oor kwam,
sprong het kind in mijn schoot op
van uitbundige blijdschap.
45 Gezegend wie vertrouwde,
want wat haar vanwege de heer is gezegd
zal vervulling vinden.”
De ‘kleinen’ ontmoeten elkaar. Meer nog: ze gaan naar elkaar op zoek; ze wíllen elkaar ontmoeten. Waar kleinheid her- en erkend wordt, schept het verbinding, want dan weet je dat je elkaar nodig hebt.
Natuurlijk zijn er verschillen tussen de twee vrouwen, zelfs grote verschillen. Maar die belemmeren hen niet elkaar echt te ontmoeten en in grote vreugde samen te zijn. De verschillen belemmeren hen niet niet alleen, ze kunnen ook elkaars verschillendheid gunnen en volop bejubelen. Er is geen afgunst of nijd te bespeuren, geen laatdunkendheid of ‘groot worden op de nek van een kleine’ – wat helaas in onze maatschappij (en ons leven?) al te vaak gebeurt.
Is dit een ‘vervuld leven’? Is dit een ‘leven vol van G-d’ – Léven? Beide vrouwen zouden het voluit beamen, ook al noemt de hele omgeving hen ‘klein’ en vóelen ze zichzelf misschien ook zelfs ‘klein’. En toch … zo eenvoudig kan het zijn …