Lc.12,49-53 (26/10/2023)
49 “Vuur ben ik komen werpen in de wereld,
en hoe verlang ik dat het al oplaait!
50 Ik moet in een doop worden ondergedompeld
en hoe ben ik erop gespannen
tot die is volbracht.
51 Denken jullie dat ik vrede op aarde ben komen brengen?
Nee, zeg ik jullie! Niets anders dan verdeeldheid!
52 Vanaf nu zullen vijf in één huis verdeeld zijn:
drie tegen twee, twee tegen drie.
53 Verdeeld zullen zijn
vader tegen zoon en zoon tegen vader,
moeder tegen dochter en dochter tegen moeder,
schoonmoeder tegen haar schoondochter en schoondochter tegen haar schoonmoeder.”
Dit is harde taal, die we van Jezus niet zo gewoon zijn – of liever niet horen? Meestal zien we hem als de eindeloos geduldige en vriendelijke man die met iedereen overweg kon. Maar gaan we daarmee niet voorbij aan een aspect dat toch overal in het Evangelie aanwezig is – maar waar we misschien liever overheen lezen: namelijk dat Jezus’ boodschap, voor wie die daad-werkelijk probeert te realiseren, heel radicaal is en in z’n uiterste goedheid net ook kwaadheid en ergernis – en dus ook daad-werkelijke tegenstand – oproept?!
Misschien zijn wij dat ‘vurige’ en tegenstand-oproepende aspect wat vergeten, of dúrven we het niet onder onze eigen aandacht brengen. Nochtans schrijft Johannes al in zijn boek van de Openbaring: “Waren jullie maar koud of warm! Maar omdat je lauw bent, zal Ik je uitspuwen!” (Apok.3,15-16) Alweer harde taal van G-dswege, maar kán iets zo bijzonders als het G-dsrijk doorbreken, als het niet met vuur wordt gebracht?
Laat je liefde voor G-d dus in lichterlaaie uitslaan – Hij verlangt naar jou!