Lc.1,5-25 (19/12/2022)
Het gebeurde in de dagen van koning Herodes van Judea. Er was een zekere priester, genaamd Zacharias [de Heer gedenkt], uit de priesterafdeling van Abia. Zijn vrouw was een afstammeling van Aäron, haar naam was Elisabet [de Heer is mijn eed]. Beide waren integer in Gods ogen. [integer = ‘rechtvaardig’, niet enkel als sociaal of juridisch begrip, maar als een allesomvattende levenswijze, nl. een volledige gerichtheid op God] Hun levenswandel liep onberispelijk langs alle geboden en richtingwijzers van de Heer. Ze hadden geen kinderen, want Elisabet was onvruchtbaar en beiden waren al op leeftijd.
Nu gebeurde het dat zijn afdeling aan de beurt was om de tempeldienst te vervullen en Zacharias werd aangewezen – naar hun gewoonte van uitverkiezing – om het wierookoffer te brengen en binnen te gaan in het heiligdom van de Heer. Op het uur van het wierookoffer was de menigte van het volk buiten [op het tempelplein] aan het bidden. Er verscheen hem een boodschapper [engel] van de Heer, staande aan de rechterkant van het wierookaltaar. Toen hij dit zag, raakte Zacharias erg ontzet en angst overviel hem. De boodschapper zei nu tegen hem: “Wees niet bang, Zacharias, want je persoonlijk smeekgebed is verhoord: je vrouw Elisabet zal je een zoon baren en je zult hem noemen: Johannes [God is genadig]. Vreugde en uitbundige blijdschap zal hij voor je zijn en velen zullen zich over zijn geboorte verheugen. Want hij zal groot zijn in Gods ogen. Wijn of sterke drank zal hij niet drinken [Num.6,3] en hij zal met heilige geest vervuld worden van de moederschoot af. Hij zal vele Israëlieten toekeren naar de Heer hun God. En hij zal voor hem uit gaan in de geest en de dynamiek van Elia, om harten van vaders te keren tot harten van kinderen, om dwalenden te keren tot integeren, om voor de Heer te bereiden een toegerust volk.”
Zacharias vroeg aan de boodschapper: “Waaraan zal ik dit weten, want ik ben oud en ook mijn vrouw is al op leeftijd?” De boodschapper antwoordde hem: “Ik ben Gabriël [man Gods], die staat voor het aangezicht van God, en ik ben uitgezonden om je te spreken en je dit bevrijdende nieuws te brengen. Kijk! Je zult zwijgen, niet bij machte te spreken, tot op de dag dat dit alles zal gebeuren, omdat je niet op mijn woorden vertrouwde, die nochtans op hun tijd vervuld zullen worden.”
Het volk nu was aan het wachten op Zacharias en ze verwonderden zich dat hij zo lang in het heiligdom bleef. Toen hij naar buiten kwam, kon hij niet spreken tegen hen. Ze begrepen dat hij in het heiligdom een visioen had gezien. Hij deed gebaren tegen hen, maar bleef stom. Toen de dagen van zijn tempeldienst vervuld waren, ging hij terug naar huis.
Na deze dagen werd zijn vrouw Elisabet zwanger. Ze hield zich vijf maanden verborgen en toen zei ze: ”Zo heeft de Heer aan mij gedaan! Hij heeft omgezien naar mij en mijn smaad onder de mensen weggenomen!”
Zacharias en Elisabet: symbool van onberispelijk leven, geheel volgens de geboden en voorschriften van de Heer. Maar er zijn geen kinderen, ze lijken onvruchtbaar en ze zijn al op jaren. Dat is de stand van zaken. Dat is ook onze werkelijkheid: een kerk die handelt naar de geboden, geen kinderen, en op jaren.
En dan gebeurt het. Een boodschapper doet ongelooflijke uitspraken: over het aanbreken van een nieuwe tijd, waarin de mensen zich weer keren naar Gods genade. Stel je voor: iemand onder ons, al op jaren, die nieuw leven zal ontvangen, waardoor er weer toekomst ontstaat voor ons samenleven vanuit en naar G-d toe! Hoe concreet durven wij ons dit voor te stellen?
Zacharias had de tijd van een zwangerschap nodig om te geloven wat hij niet kon begrijpen, nl. dat nieuw leven, dat toekomst niet te máken valt door menselijke inspanningen alleen en dat het nodig is om te luisteren, open, leeg, en woordloos. Laat ons elkaar de tijd gunnen om los te komen van onze beelden en onze meningen, de tijd om open te komen voor wat wij niet weten en om te beseffen dat G-d ons wil leiden en richting zal geven.