Lc.21,12-19 (23/11/2022)
“Maar vóór dit alles, zullen zij de hand aan jullie slaan. Ze zullen jullie vervolgen en je uitleveren aan synagogen en gevangenissen, en ze zullen je voor koningen en gouverneurs slepen, omwille van mijn naam. Het zal voor jullie uitlopen op een getuigenis [marturion martelaarschap].
Neem dan ter harte dat je je verantwoording niet tevoren moet instuderen, want ikzelf zal jullie een taal en wijsheid geven die niemand van jullie weerstrevers zal kunnen weerstaan of weerleggen.
Ja, ook door ouders en broers, verwanten en vrienden, zullen jullie uitgeleverd worden. Sommigen van jullie zullen ze doden. Jullie zullen gehaat worden door allen omwille van mijn naam. Maar geen haar van jullie hoofd zal verloren gaan! In je standvastigheid verwerf je je leven!”
Die heftige en verwarrende toestanden, die eigen zijn aan wat voorafgaat aan de ‘eindtijd’ – eigen dus aan onze tijd, hebben ook nog een ander aspect in petto: Ze kunnen ons ook heel persoonlijk raken. Meer nog, hoe meer wij opkomen voor de waardevolheid van het Evangelie, hoe meer ze ons ook zúllen raken.
Het Evangelie brengt nu eenmaal een boodschap die haaks staat op een samenleving die op macht en overleven is gebaseerd. Wie dát durft te verkondigen – en het zal sterker klinken naarmate hij/zij het ook belééft – kan er van op aan dat er tegenwind zal komen.
Niet zo’n prettig vooruitzicht voor Christenen vandaag (of is het al geen voorúitzicht meer?). Maar Jezus spreekt ons moed in, en belooft opnieuw wat G-d de hele Bijbel door belooft en doet: ‘Ik-zal-er-zijn’! Mijn Geest woont in jullie. Geef hem de vrije loop in je spreken en handelen. Laat hem je leven leiden/lijden en je zult Léven – en dat is wél een mooi vooruitzicht (of is het ook al geen voorúitzicht meer?)!