Lc.9,57-62 (28/09/2022)
Terwijl ze op weg waren [naar Jeruzalem] zei iemand tegen Jezus: “Ik zal je volgen, waar je ook gaat, heer!” Jezus antwoordde hem: “De vossen hebben holen en de vogels van de hemel hebben nesten, maar de mensenzoon heeft niets waar hij het hoofd kan neerleggen.”
Tot een ander zei hij zelf: “Volg mij.” Maar die zei: “Heer, sta mij toe eerst terug te gaan om mijn vader te begraven.” [Gen.50,5-14] Jezus antwoordde hem: “Laat de doden hun eigen doden begraven. Maar jij, ga en verkondig overal het koninkrijk van God.”
Nog iemand anders zei: “Ik zal je volgen, heer, maar sta mij toe eerst afscheid te nemen van mijn huisgenoten.” [1Kon.19,19-21] Jezus antwoordde hem: “Niemand die zijn hand aan de ploeg slaat en kijkt naar wat achter hem ligt, is geschikt voor het koninkrijk van God.”
Volgelingschap is er blijkbaar in allerlei soorten. Drie mini-roepingsverhalen; drie keer anders. Dat is op zich al ook voor ons ‘goed nieuws’. Ook ónze wijze van leerling zijn, mag gevarieerd zijn, elk naar zijn eigen aard – zoals het toch ook al van bij de schepping klonk!
Ook interessant om te zien is dat in deze gevarieerde roepingen er telkens een ander aspect van Jezus’ zending tot uiting komt. Hier is dat: het leven van een christen is sober, gaat niet over de dood maar over iets levends, en is per definitie toekomst-gericht.
Wat zou Jezus zeggen over het aspect dat in míjn roeping ligt? Zou dat ook zo’n wezenlijk element zijn, waarzonder ‘het koninkrijk van God’ eigenlijk niet kan? Ik denk dat we dat inderdaad zo moeten stellen! Wij zijn zo uniek geschapen dat elk van ons zijn eigen deel moet binnenbrengen in dat geheel van G-ds rijk. Alleen dan wordt het ‘heel’.
Van elk van de drie wordt niet gezegd wat hun antwoord was. Dat is natuurlijk om ons ons éigen antwoord te laten geven …