Joh.21,15-19 (29/06/2024)
13 Nu kwam Jezus in de streek van Caesarea Filippi [noord-Israël].
Hij vroeg aan zijn leerlingen:
“Wie zeggen de mensen dat de mensenzoon is?”
14 Ze antwoordden:
“Sommigen zeggen Johannes de doper, anderen Elia,
en nog anderen Jeremia of één van de profeten.
15 Nu zei hij tegen hen:
“Maar jullie, wie zeggen jullie dat ik ben?”
16 Simon Petrus antwoordde:
“Jij bent de Gezalfde [Christos/Messiah],
de zoon van de levende God!”
17 Jezus zei nu tegen hem:
“Gezegend [vooruit ermee!] ben jij, Simon Barjona [zoon van Jona],
want niet vlees en bloed hebben dit geopenbaard aan jou,
maar mijn Vader in de hemelen.
18 En ik zeg jou dat jij een rots [Petros] bent,
en op deze rots zal ik mijn gemeenschap bouwen
en de poorten van het dodenrijk
zullen haar niet te sterk zijn.
19 En ik zal je de sleutels geven van het koningschap der hemelen.
Wat je zult binden op de aarde,
zal gebonden zijn in de hemelen,
en wat je zult vrij maken op de aarde,
zal vrij gemaakt zijn in de hemelen.”
Vandaag vieren we Petrus en Paulus. Deze twee lieten zich appelleren door Jezus’ boodschap: liefde in plaats van wapens, Godsvertrouwen in plaats van macht, barmhartigheid in plaats van vergelding. Geen politieke macht kon tegen deze boodschap op. Ze staken duizenden anderen aan.
Twee mensen, met hun verschillen en hun beperkingen, gaven beiden het geloof door op een authentieke wijze. Ze kwamen regelmatig met elkaar in botsing en zijn toch, elk op hun eigen wijze, steunpilaren van de kerk geworden.
Petrus, de ‘rots’, zorgt voor het evenwicht in de kerk, de trouw aan de Traditie en de onderlinge band. Paulus, de ‘leraar van de wereld’, is de dynamische promotor van de verscheidenheid en de nodige vrijheid.
Mij maken ze duidelijk dat er vanaf het allereerste begin pluriformiteit is geweest in de kerk, dat er verschil van meningen en handelwijzen mag zijn. Diversiteit en verscheidenheid hoeft dus geen onoverkomelijk probleem te zijn. Het kan evengoed een rijkdom en een zegen zijn.