Joh.16,23b-28 (11/05/2024)
23b Amen, amen, ik zeg jullie:
Al wat je de Vader vraagt [je verlangen uitspreken] in mijn naam,
zal hij je geven.
24 Tot nu toe hebben jullie niets gevraagd in mijn naam!
Verlang, en je zult ontvangen,
opdat je vreugde vervuld wordt.
25 Ik heb in beelden tegen jullie gesproken,
maar er komt een uur
waarop ik niet meer in beelden zal spreken,
maar vrijmoedig jullie over de Vader zal verkondigen.
26 Op die dag zul je in mijn naam verlangend vragen
– ik hoef dat niet meer te doen voor jullie,
27 want de Vader houdt zelf van jullie
omdat jullie van mij hebben gehouden
en hebben geloofd dat ik van de Vader ben uitgegaan.
28 Ik ben van de Vader uitgegaan
en ben in de wereld gekomen;
nu verlaat ik de wereld weer
en ga naar de Vader.”
Hier hebben we weer het ‘gevaarlijke’ Evangelie over vragen en krijgen. We weten immers allemaal wel dat het zo simpel niet ligt. We hebben elk wel onze – meerdere – ervaringen dat we níet zomaar kregen wat we vroegen, ook als het met aandrang en oprecht was!
Maar wat is ‘vragen’? Dat woord heeft vele invullingen en nuances. Het Bijbelse woord dat Johannes hier gebruikt, spreekt eigenlijk over verlangen, en dat verlangen ook uitspreken. En ook dat verlangen moet in diepte gezien worden: het gaat niet om wat ik toevallig wil of waar ik zin in heb, maar dat waarzonder ik niet kan Léven (bemerk de hoofdletter en accent!). Je zou het ook als ‘bedelen’ kunnen vertalen: vragen om wat Lévensnoodzakelijk is!
Maar wat is dan dat diepste verlangen waarom wij bedelen? Het is de Liefde van de Vader zelf! Élke keer wij daarom ‘vragen’, is ze er, niet omdat Hij er dan pas mee afkomt, maar omdat ónze ogen pas open gaan als wij beseffen hoe nodig wij die hebben!