Eerste brief van Johannes (inleiding op deze brief)
1 Joh.1,5 – 2,2 (27/12/2021)
Dit is wat wij Hem hebben horen verkondigen en wat we u verkondigen: God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis. Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl we onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid.Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, zijn Zoon, ons van alle zonde. Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. Belijden we onze zonden, dan zal Hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van al het onrecht dat wij bedrijven. Als we zeggen dat we nooit gezondigd hebben, maken we Hem tot een leugenaar en is zijn woord niet in ons.
Kinderen, ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Maar mocht een van u zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.
Wat als iedereen jouw surfgedrag op internet zou zien? Wat als foto’s zo’n grote resolutie zouden hebben dat ze alles, maar dan ook alles (wat je denkt, hoe je eruit ziet, wat in je leeft...) laten zien. Niets is dan nog verborgen. Er is alleen nog licht, geen duisternis meer om je kleine kantjes achter te verbergen.
Voor Johannes is G-d dat licht. Als wij zeggen te leven in verbondenheid met hem, heeft dat consequenties, nl. staan in het licht, in het volle besef dat al je onhebbelijkheden, ook de meest verborgene aan het Licht komen. Je mag er ook op vertrouwen dat hij jou niet zal veroordelen, integendeel. Hij zegt, heel gunnend: “Maak jezelf niets wijs. Ik heb weet van je kleinmenselijkheid. Vertel maar over je verwijdering. Ik zal je vergeven. Ik zal de verwijdering ongedaan maken.”
Staan in Licht geeft zo ruimte van leven, het maakt leven – met al z’n verwijderingen – mogelijk. Hoe zalig zou het zijn als wij mensen elkaar die ruimte van leven zouden gunnen. Wat een vrijheid, wat een verbondenheid zou er dan niet tot stand komen.
Eerste brief van Johannes (inleiding op deze brief)
1 Joh.1,1-4 (26/12/2021)
Wat er was vanaf het begin, wat wij gehoord hebben, wat wij met eigen ogen gezien en aanschouwd hebben, wat onze handen hebben aangeraakt, dat verkondigen wij: het Woord dat leven is. Het leven is verschenen, wij hebben het gezien en getuigen ervan, we verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons verschenen is. Wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen we ook aan u, opdat ook u met ons verbonden bent. En verbonden zijn met ons is verbonden zijn met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus. We schrijven u deze brief om onze vreugde volkomen te maken.
Van bij het begin wil Johannes duidelijk maken waarover zijn brief zal gaan. Hij schrijft geen mooi verhaaltje. Hij getuigt! Hij heeft aan den lijve ervaren wat dat ‘Woord dat leven is’ met je doet. Hij heeft ‘het leven’ gezien, gehoord en aangeraakt.
Je kan hele theologieën bestuderen of het Jezusverhaal rationeel ontleden maar Johannes vertelt over wat hij zelf heeft ervaren, in de overtuiging dat er meer en meer verbondenheid zal groeien: verbondenheid met elkaar, met G-d en met Jezus. Hij heeft het meegemaakt: als je je verbindt met G-d en hij niet langer die verre vreemde is, dan zal hij levengevende relaties tot stand brengen. En als je dat ervaart kan je niet anders dan daarover getuigenis afleggen (waar het hart van vol is loopt de mond van over). Daarom wil Johannes schrijven, want hij weet dat de enige, échte, diepe vreugde beleefd wordt als je met anderen hierover in gesprek gaat, als je vertelt over een Léven-IN-vertrouwen, een leven in verbondenheid. Dan zal je vreugde volkomen zijn.