Mt. 22,1-14 (19/08/2021)
Daarop vertelde Jezus [aan de afgezanten van de Joodse oversten] opnieuw een gelijkenis:
“Het koninkrijk der hemelen is als een koning die een bruiloftsfeest houdt voor zijn zoon. Hij zond zijn dienaren om de genodigden op te roepen voor het feest, maar zij wilden niet komen. Opnieuw zond hij andere dienaren, met de woorden: “Zeg tot de genodigden: Mijn maaltijd is bereid, mijn ossen en mestvee zijn geslacht, alles is bereid. Kom toch naar het bruiloftsfeest!” Maar zij trokken er zich niets van aan en gingen weg, de een naar zijn akker, een ander naar zijn handel. Nog anderen grepen de dienaren vast en mishandelden en doodde hen.
Toen de koning dit hoorde, ontstak hij in woede. Hij stuurde zijn troepen om die moordenaars om te brengen en hun stad in brand te steken. Vervolgens zei hij tegen zijn dienaren: “Het bruiloftsfeest was wel bereid, maar de genodigden zijn het niet waard geweest [waren niet bereid]. Ga naar de wegen die uitmonden buiten de stad en nodig al wie je daar zult vinden uit voor het bruiloftsfeest!” De dienaren trokken nu naar die buitenwegen en verzamelden allen die ze er vonden, slechten zowel als goeden, en de bruiloftszaal liep vol met tafelgenoten.
Nu kwam de koning binnen om de gasten te begroeten. Hij zag een man die niet gekleed was voor een bruiloftsfeest en vroeg hem: “Waarom ben je hier binnengekomen als je niet gekleed bent voor het feest?” Hij verstomde … Daarop zei de koning tegen zijn dienaren: “Aan handen en voeten gebonden neem je hem mee en werp je hem eruit, in de buitenste duisternis. Daar zal geween zijn en tandengeknars.”
Want velen zijn uitgenodigd, maar weinigen behouden.”
Hier wordt een sfeerbeeld geschetst van het koninkrijk der hemelen. Er heerst een houding van liefdevolle gastvrijheid. Mensen worden er uitgenodigd om samen het leven, de Liefde te vieren. Dat is wat de koning zo graag wil vieren: de Liefde, zijn persoonlijke relatie met elk van ons, verbondenheid …
Maar wat als er onverschilligheid heerst, als men hem de rug toekeert of zelfs geweld gaat gebruiken (zoals de eerste genodigde)? Wat als men verstomt, zwijgt en geen antwoord meer geeft (zoals de man zonder feestkleed)? Dan houdt elke vorm van communicatie op en dreigt de relatie verbroken te worden. Dan wordt er naast elkaar geleefd, ieder op zijn eilandje.
En wat valt er dan nog te vieren?
Maar voor G-d houdt het hier niet op. Hij blijft uitnodigen. De uitnodiging is ook aan mij gericht … de vraag is of ik de relatie binnenga, of ik in de liefde ga staan om van daaruit voluit mee te vieren.