Mt.6,19-23 (18/06/2021)
(Tussen 7 en 24 juni hebben we een continue lezing van de Bergrede. Meer dan de moeite waard om wat extra aandacht aan te besteden. In deze rubriek vind je zoals gewoonlijk een duiding bij het stukje lezing dat voorzien is voor deze dag. Ter oriëntering schreven we er ook een inleiding bij over het geheel. Die vind je onder deze link.)
Stapel voor jezelf geen schatten op aarde op, waar mot en vreter ze ontoonbaar maken en waar dieven inbreken en stelen. Maar stapel schatten in de hemelen op, waar noch mot noch vreter ze ontoonbaar maken en waar dieven niet inbreken en niet stelen.
Want waar je schat is, zal ook je hart zijn.
De lamp van het lichaam is het oog. Als dan je oog één-voudig is [helder, gericht op het ene goede], zal heel je lichaam lichtend zijn. Maar als je oog verdwaasd is, zal heel je lichaam duister zijn. Als het licht in jou duister is, hoe groot is dan de duisternis!
Jezus boodschap is één-voudig.
Dat is altijd zo geweest. Alleen de mensen zijn meer-voudig: ze willen altijd vanalles en zijn ambigu (ze zeggen het een en doen het ander, ze willen het een en doen het ander, ze hebben de (soms oprechte) intentie er voor een ander te zijn, maar zijn er in de eerste plaats voor zichzelf).
Nochtans is het dus één-voudig: “Waar je schat is, zal ook je hart zijn.” Dat is genoeg om de dag – en de rest van onze dagen – mee door te gaan! Aan welke schat ben ik aan het stapelen?
Het vraagt een ‘haplous’ oog: enkelvoudig, op één ding gericht, helder onderscheidend.
Die ‘onderscheiding’ is belangrijk; dat is het waar het fout mee loopt als we ‘verdwaasd’ raken. Als we in één woord zouden moeten zeggen waar dat ‘ene’ over gaat, zouden wij vandaag nogal snel zeggen: de liefde. Dat is niet onwaar, maar vraagt toch ‘onderscheiding’: het gaat níet om de ‘liefde’ zoals die vandaag al te naïef en romantisch (en eigenlijk egocentrisch) wordt ingevuld.
Jezus’ boodschap is één-voudig: liefde en lijden … zijn één!
Al de rést is duisternis …