Mt.6,7-15 (17/06/2021)
Als je bidt, babbel er dan niet op los, zoals veel volkeren doen. Zij denken dat ze door hun veelheid aan woorden verhoord zullen worden. Doe hen niet na! Je Vader weet wat je nodig hebt nog voor je het hem vraagt.
Bid als volgt:
Onze Vader in de hemelen,
geheiligd worde jouw Naam,
kome jouw koningschap,
gebeure jouw bedoeling
op aarde zoals in de hemel
Geef ons vandaag
ons nodige brood
en vergeef ons onze schulden
zoals ook wij onze schuldenaren vergeven,
en lever ons niet over aan de aanvechtingen,
maar verlos ons van het kwade.
Want als je de mensen hun misstappen vergeeft, vergeeft je hemelse Vader ook jou; maar als je aan de mensen hun misstappen niet vergeeft, vergeeft je hemelse Vader ook jou niet.
Het hart van het hart van het hart van Jezus’ bevrijdende boodschap, zo noemden we in de inleiding dit centrale deel van de Bergrede. Geen wonder dat het Onzevader zoveel aandacht kreeg (en krijgt?). Er zijn boeken over volgeschreven!
Is het dan zo moeilijk te begrijpen? Dat zou toch jammer zijn voor dat ‘hart’? Helaas ja, waar we het willen (be)grijpen, grijpen we er wellicht naast! Weeral eens: Jezus’ leven en boodschap is veeleer relationeel dan rationeel.
Dat is meteen in zijn volheid al te zien in de aanhef: onze – vader. In alle richtingen wordt verbinding gelegd, telkens wij die woorden in de mond en in het hart nemen. De richting naar G-d toe én de richting naar onze mede-mensen toe. En bemerk dat in die woorden duidelijk wordt dat wij verbonden ráken naar onze mede-mensen, omdát wij verbonden zijn met G-d! Zíjn Vaderschap maakt óns tot broer en zus!
En zo gaat het het hele gebed door: de verbinding die met G-d wordt gelegd/gevraagd, straalt door naar onze verbindingen (of hopelijke verbindingen) met onze mede-mensen. (Ook in de kaderverzen is dat zo.)
Laten wij dus ‘van harte’ bidden: Onze Vader …