Mt.7,21.24-27 (5/12/2024)
21 “Niet iedereen die “Heer, Heer!” tegen mij zegt,
zal binnengaan in het koninkrijk der hemelen,
maar wie de wil doet van mijn Vader.
24 Iedereen die mijn woorden hoort
en ze doet,
is te vergelijken met een verstandig man
die zijn huis bouwde op de rots.
25 De regen sloeg neer,
de rivieren zwollen op,
de winden raasden
en beukten op dat huis,
maar het stortte niet in,
want het was gegrondvest op de rots.
26 Maar iedereen die mijn woorden hoort
en ze niet doet,
is te vergelijken met een verdwaasde
die zijn huis bouwde op het zand.
27 De regen sloeg neer,
de rivieren zwollen op,
de winden raasden
en beukten op dat huis,
maar het stortte in,
zodat het helemaal verwoest werd.”
De parabel van ‘het huis op de rots’ is ons genoegzaam bekend, en ook eenvoudig om te begrijpen. Wie van zijn leven iets wil maken, moet dat doen op stevige basis. De principes die je hanteert moeten solide zijn en niet bij het minste stootje opgegeven worden.
Volgens zo’n principes – ‘de christelijke waarden’ – leven veel mensen, ook vandaag. En dat is uiteraard mooi en waardevol. Maar het Evangelie gaat over meer! We hadden het nog niet lang geleden al eens: we moeten de openingszin van de parabel er bij nemen om te zien wat Jezus’ bedoeling ermee is.
Het belijden van de principes is niet voldoende! Het gaat erom hoe ze daad-werkelijk worden in ons leven. Hoe vertalen ze zich in en via onze handen en voeten?
Straks met Nieuwjaar worden er weer ‘goede voornemens’ gemaakt. Dat zijn keuzes voor ‘principes’. Als wij er meer willen van maken, dan zullen we er aan toe moeten voegen hóe we ze daad-werkelijk zullen maken. We krijgen een Advent tijd om dat geen loze woorden te laten zijn …