Mt.9,9-13 (21/09/2024)
9 Jezus ging van daar verder
en zag een zekere Matteüs bij het tolhuis zitten.
“Volg mij,” zei hij tegen hem,
en hij stond op en volgde Jezus.
10 Jezus ging in op zijn uitnodiging voor een afscheidsmaal.
En kijk: Veel tollenaars en zondaars kwamen ook
en lagen mee aan tafel met Jezus en zijn leerlingen.
11 Toen de Farizeeën dit zagen,
insinueerden ze tegen zijn leerlingen:
“Waarom eet die meester van jullie met tollenaars en zondaars?”
12 Maar Jezus had dit gehoord en antwoordde:
“Niet de gezonden hebben een dokter nodig,
maar de zieken.
13 Ga, en onderzoek wat dit wil zeggen.
Mededogen wens ik, geen holle offers.
Niet om de rechtvaardigen te roepen, ben ik gekomen,
maar de zondaars.”
We kennen hem wel, die Matteüs. Of althans, we denken dat we hem kennen. Dat is zo’n tollenaar, zo een die ons geld aftroggelt, en dat dan nog in naam van de vijand! Van zo’n tollenaar kan niets goeds komen – dat weten we wel …
Gelukkig kijkt – weeral eens dat ‘kijken’ – Jezus anders! Gelukkig heeft hij gezien dat er in deze Matteüs, een mens!, meer schuilt en dat hij geroepen is om boven zijn eigen beperkingen uit te groeien. Hij wordt apostel, en later schrijft hij ook nog zijn Evangelie. (Volgens de traditie althans is dit dezelfde persoon.)
En opnieuw dezelfde vraag aan onszelf: Hoe zullen wij kijken? Pinnen we mensen vast op hun beroep of faam? Pinnen we mensen vast op wat ze misschien inderdaad ‘ooit’ hebben gedaan? Of kunnen wij mensen vrij kijken? Kunnen we zelf met vrije blik zien dat er meer schuilt in deze mens en hem of haar daardoor nieuwe en onvermoede kansen geven? We zullen aangenaam verrast worden door wat voor ‘grootse dingen’ daaruit zullen voortvloeien!