Mt.5,33-37 (15/06/2024)
33 “Opnieuw, je hebt gehoord dat er gezegd is tot die van het begin:
Je zult je eed niet breken,
maar voor de Heer gedane beloften nakomen. [Deut.23,22]
34 Ik echter zeg jullie:
Zweer helemaal niet!
Noch bij de hemelen,
want dat is de troon van God;
35 noch bij de aarde,
want dat is zijn voetbank;
noch bij Jeruzalem,
want dat is de stad van de grote Koning;
36 noch bij je eigen hoofd,
want je kunt niet één haar wit of zwart maken.
37 Daarentegen moet jullie woord zijn:
ja is ja, en nee is nee;
en al wat daar bij komt is uit den boze!”
Jezus neemt alweer een onderrichting uit de joodse traditie en gaat er dieper op in. Zijn argumentering eindigt met een oproep om waarden zoals eerlijkheid in onze communicatie en transparantie in onze woorden, waarachtig te beleven. Deze zijn ook vandaag hoog aangeschreven, ook al worden ze niet altijd beoefend.
Het is niet alleen in de joodse traditie dat er sprake is van een eed afleggen, het gebeurt nog steeds. Onze ministers, dokters, rechters, getuigen enz…. doen dat ook. En toch blijf ik het een vreemde gewoonte vinden. Kan je zonder eed dan zomaar doen waar je zin in hebt? Of mag je zonder te zweren – bij wie of wat dan ook – zomaar wat uit je nek kletsen? Hoef je helemaal niet te doen wat je belooft als het niet onder ede gebeurd is?
Worden we hier als christen niet opgeroepen om in álle omstandigheden waarachtig en transparant te zijn? Voor Jezus gaat het er om, dat doorheen al onze relaties G-ds waarheid, G-ds leven, zich in ons verdiept, tot ons ‘ja’ in heel ons doen en laten G-ds ‘ja’ mag worden. Dan zullen onze handelingen de oprechtheid van onze woorden laten zien.