Mt.9,14-17 (8/07/2023)
14 Toen kwamen de leerlingen van Johannes naar Jezus
en vroegen hem:
“Waarom vasten wij en de farizeeën wél,
maar vasten jouw leerlingen níet?”
15 Jezus antwoordde hen:
“De vrienden van de bruidegom kunnen toch niet treuren
zolang de bruidegom bij hen is?
Maar er zullen dagen komen dat de bruidegom van hen is weggenomen.
Dan zullen zij vasten.”
16 Niemand naait een lap van ongekrompen stof op een oud kledingstuk;
anders trekt het nieuwe aan het oude en wordt de scheur erger.
17 En niemand doet nieuwe wijn in oude leren zakken;
anders doet de wijn de zakken barsten
en gaat de wijn verloren met de zakken.
Nee. Nieuwe wijn hoort in nieuwe leren zakken.”
Is het je nog nooit opgevallen hoe vaak Jezus het beeld van een feest gebruikt, en specifieker nog een bruiloftsfeest?! De ‘blijde boodschap’ is wel degelijk een vreugdevol en verheugend gebeuren vol toekomst. Christenen lijken dat nogal eens te vergeten, en als je naar hun feitelijke voorkomen kijkt, lijken ze eerder van een begrafenis te komen!
Wij kunnen en mogen – en het is zelfs zeer Bijbels, denk maar aan het Hooglied – onszelf zien als ‘bruid’ of als ‘vriend van de bruidegom’. (bruidegom en vriendin kan evengoed, alleen moeten we de beelden dan omkeren) Probeer het even. Wat voel je dan? Ongetwijfeld gaat er in ons iets van een bruisende levenskracht stromen. De levengevende verbinding met de ander doet diens vreugde ook in mij leven.
Laat het vandaag – en de rest van je leven – even door je gaan: welke verbinding ga jij aan met Jezus? Durf je hem je bruid(egom) noemen, je vriend(in)?