Verbonden Leven

Mt.9,36 – 10,8 (18/06/2023)

36     Toen hij de menigte echter overzag,
       werd hij diep innerlijk bewogen om hen,
       omdat ze opgejaagd en krachteloos waren,
       als schapen zonder herder.
37    Hij zei tegen zijn leerlingen:
       “De oogst is wel overvloedig,
       maar arbeiders zijn er weinig.
38    Vraag daarom aan de heer van de oogst
       dat hij arbeiders uitstuurt in zijn oogst.”
1      En hij riep zijn twaalf leerlingen bij zich
       en gaf hen volmacht
       over nog niet gereinigde geesten,
       zodat ze die aan het licht konden brengen
       en elke ziekte en zwakte helen.
2      Dit zijn de namen van de twaalf uitgezondenen [apostels]:
       Als eerste Simon, die Petrus [rots] wordt genoemd,
       en zijn broer Andreas;
       Jakobus, de zoon van Zebedeüs,
       en zijn broer Johannes;
3      Filippus en Bartolomeüs;
       Thomas en Matteüs, de tollenaar;
       Jakobus, de zoon van Alfeüs,
       en Taddeüs;
4      Simon, de Kananeeër,
       en Judas, de man uit Kerioth,
       die hem uitgeleverd heeft.
5      Deze twaalf zond Jezus uit
       en droeg hen op:
       “Ga niet de weg van de heidenen,
       ga niet binnen in een stad van de Samaritanen,
6      maar ga veeleer naar de verloren schapen
       van het huis van Israël.
7      Ga en verkondig:
       Het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.
8      Heel de verzwakten, reinig de melaatsen,
       wek de doden op, verdrijf de demonen.
       Voor niets heb je ontvangen,
       voor niets moet je geven.

Mijn aandacht wordt getrokken door het openingsvers. Het beeld van al die vermoeiden, roept bij mij spontaan de mensengemeenschap van vandaag op. Hoeveel mensen zijn niet onderweg zonder inspiratie of bezieling? Hoevelen zijn er niet levensbang of levensmoe?
Jezus laat zich innerlijk bewegen door diepe menselijke noden rondom hem. En wij? Laten wij ons raken door hen? Komen we in beweging of blijven we als toeschouwers aan de kant staan? Misschien weten we niet waar te beginnen of voelen wij ons onbekwaam daarvoor, maar zou dat zo anders geweest zijn voor de leerlingen toen? Jezus riep hen niet voor een groots bekeringswerk, neen, zij dienden om zich heen te kijken en te beginnen in de eigen kring. Net hetzelfde geldt voor ons. Onze zending in de wereld van vandaag mag beginnen op onze eigen plek. Daar leven met aandacht. Je laten raken en in beweging komen en zo getuigen van een zinvolle en zingevende levensstijl, waarin de bevrijdende boodschap die Jezus ons naliet, te zien en te ervaren is.