Mc.3,22-30 (24/01/2022)
De schriftgeleerden die van Jeruzalem afgekomen waren, zeiden: “Hij heeft Beëlzebul: door de heerser van de demonen drijft hij demonen uit!”
Hij riep hen bij zich en in gelijkenissen zei hij tegen hen:
“Hoe kan een satan een satan uitdrijven? Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan het niet standhouden, en als een huis innerlijk verdeeld is, kan het niet standhouden. Als nu de tegenstander [satan] opgestaan is tegen zichzelf en innerlijk verdeeld is, kan hij geen stand houden, maar is zijn einde gekomen.
Niemand kan het huis van een sterke binnengaan en zijn huisraad roven, als hij niet eerst die sterke bindt. Dan kan hij diens huis beroven.”
“Zeker, ik zeg jullie: Alles zal aan de mensen vergeven worden, alle zonden en alle godslasteringen, hoeveel ze ook gelasterd hebben. Maar wie lastert tegen de heilige Geest, vindt in eeuwigheid geen vergeving, maar valt onder het eeuwig oordeel.”
Dit [zei hij] omdat ze gezegd hadden: Hij is bezeten van een onreine geest.
Eergisteren lazen we hoe Jezus’ familie gealarmeerd werd door de radicaliteit waarmee hij te werk ging. Vandaag is het de beurt aan de gezagsdragers. Hij brengt hen in verwarring.
Ze zijn ervan overtuigd dat hij onder invloed staat van kwade krachten. Maar Jezus (en ook ieder van ons) weet dat een groep mensen die intern verdeeld raakt, uit elkaar valt. En wat voor een groep geldt, geldt ook voor elke individuele mens. Verdeeldheid in jezelf zorgt ervoor dat je steeds verder van je eigen wezen – dus ook van G-d – verwijderd raakt. Je raakt versnipperd, ver-strooid en komt tot niets meer.
Voor Jezus is het glashelder: het is de heilige Geest die alles bij elkaar brengt, heel maakt en G-d (Léven, Liefde) doet oplichten. Hij waarschuwt ons: je kan (en zal) zondigen (je verwijderen van G-d), maar sluit je niet af voor de Geest (G-ds aanwezigheid in de wereld), want dan geef je vrij spel aan terneerdrukkende krachten. Je levert jezelf aan hen over en zij zullen zich aan je vastklampen en zo, leven ombuigen tot niet-leven.