Mc.6,30-34 (18/7/2021)
De uitgezondenen [aposteloi] verzamelden zich weer bij Jezus en gaven hem verslag over alles wat ze gedaan en onderwezen hadden.
Hij zei tegen hen: “Komen jullie nu zelf eens mee naar een eenzame plaats om een beetje uit te rusten.” Want er waren er zovelen die kwamen en gingen dat ze zelfs geen gelegenheid hadden om te eten. Ze vertrokken met de boot naar een eenzame plaats, alleen.
Velen zagen hen vertrekken en ze begrepen wat er gaande was. Vanuit de steden renden ze te voet erheen en waren er nog vóór hen. Toen Jezus uitstapte zag hij dan ook een grote menigte. Hij werd ten diepste bewogen om hen, want ze waren als schapen zonder herder. En hij begon hen over vele dingen te onderrichten.
In dit stukje Evangelie wordt het zeer duidelijk dat wie volgeling van Jezus wil zijn twéé dingen moet doen die sámen hem tot leerling maken.
1° Hij moet erop uit, de wereld in, naar de mensen, om het goede te doen en te onderwijzen. Je zou kunnen zeggen: de daad bij het woord voegen én het woord bij de daad.
Én 2° Hij moet terugkeren, de stilte in, naar zichzelf en de ontmoetingsplaats met G-d in zich. Alleen daar kan hij ‘uitgerust’ worden, in alle betekenissen van dat woord!
Die weg-en-weer-beweging is als in- en uitademen: je hebt het een niet zonder het ander. Wie aan één van beide kanten blijft, gaat dood. Léven is enkel te vinden (en door te geven) in het harmonisch samengaan van deze twee – en merk op dat ‘harmonie’ geen zaak is van braaf naast elkaar klinken, maar een spanningsvol op elkaar inwerken!
We zien in het hele Evangelie dat Jezus zelf in die spanning staat. Het zal voor zijn leerlingen – toen of nu – niet anders zijn. Wil jij leerling van Jezus zijn? Kijk dan even hoe het in jouw leven zit met het samenspel van die twee, vandaag, je komende week, maand …